แกล้ง
1720 คำ
ตอนที่5
“สวัสดีค่ะ สนใจสินค้าตัวไหนเหรอคะ?” พนักงานต้อนรับรีบออกมารับหญิงสาวทั้งสองซึ่งทั้งสิริภัทรและแคเธอรินนั้นต่าง
ฐากูลกำลังยืนรอเครดิตการ์ดอยู่นั้นหันมามองตามเสียงของพนักงาน
“คุณแคเธอริน สวัสดีครับ” ฐากูลทักทาย แคเธอริน เมื่อพนักงานนำเสื้อตัวมาให้สิริภัทรและแคเธอรินดู
“นี่เป็นแบบใหม่เลยนะคะ สั่งตรงจากอังกฤษ เพิ่งมาถึงเมื่อตอนเช้าเองค่ะ” แคเธอรินรับเสื้อตัวสวยมาดู
“อืม แต่ภัทรว่าแบบกับแคทเท่าไหร่ น่าจะเหมาะกับผู้หญิงอายุเลยเบญจเพสมากกว่า ภัทรว่าแคทเหมาะกับชุดนี้มากกว่า” สิริภัทรชี้ไปที่ชุดเดรสของวัยรุ่นสีหวานที่อยู่ในหุ่นจำลองที่ใกล้เคียงกับรูปร่างอรชนอ้อนแอ้นของแคเธอริน
“ชุดนี้เหรอคะ คุณน้องตาถึงมากเลยคะ ชุดนี้ใช้ดีไซเนอร
คนเดียวกับ ชาร์ลิซ เธอรอนเลยคะ” พนักงานรีบบอก
“คุณฐากูลขา รูซี่อยากได้อีกชุดคะ คุณฐากูลซื้อให้รูซี่นะคะ” รูซี่กอดแขนฐากูลแล้วซบหน้าลงกับแขนของเขา อย่างออดอ้อน
“ได้ซิจ๊ะ คุณครับช่วยเอาชุดที่โชว์มาให้แฟนผมดูหน่อย” ฐากูลหันไปบอกพนักงาน
“ต้องรอสักครู่นะคะ ทางร้านมีอยู่ชุดเดียวค่ะ เพราะเป็นแบบสั่งตัดพิเศษ คงต้องรอให้ลูกค้าดูเสร็จก่อนค่ะ” พนักงานสาวอธิบาย
“ต๊าย ทำแบบได้ยังไงค่ะคุณฐากูล รูซี่ก็เป็นลูกค้าคนหนึ่งของที่นี่เหมือนกัน” หญิงสาวทำท่าจะอาละวาด
“ต้องขอโทษแทนพนักงานด้วยนะคะ แต่เผอิญว่าที่นี่เขาให้สิทธิสมาชิกก่อน” แคเธอรินพูดอย่างลอยหน้าลอยตา พร้อมกับหยิบบัตรสมาชิกออกจากกระเป๋าถือแล้วแกว่งเบาๆเพื่อให้รูซี่เห็น สิริภัทรกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถเมื่อเห็นลีลากวนประสาทคนของเพื่อน
“แต่คุณก็ยืนดูนานแล้วนะครับ ตกลงจะซื้อหรือเปล่า หรือว่าจะเลือกจนกว่าผ้าจะสึก ระวังนะเดี๋ยวทางร้านจะคิดค่าเสียหาย” ฐากูลอดปากที่แขวะไม่ได้
“ต่อให้ฉันดูจนผ้าสึกแล้วจะทำไม ในเมื่อฉันจะซื้อ” แคเธอรินพูดอย่างมั่นใจ พร้อมกับยื่นเสื้อเพื่อให้พนักงานใส่ถุง
“แคท ไม่มากไปหน่อยเหรอ” สิริภัทรกระตุกแขนเพื่อนสาวเบาๆเพื่อเตือนสติ หล่อนเห็นป้ายราคาแล้ว แพงกว่าชุดที่รูซี่ซื้อเกือบเท่าตัวทีเดียว
“ใครบอกฉันจะซื้อไปใส่หละ แพงจะตาย สู้เอาเงินไปทำบุญหรือบริจาคให้คนที่เขาไม่มีดีกว่า” แคเธอรินกระซิบตอบเพื่อน
“อ้าว”
“เดี๋ยวค่อยเอามาคืน ซื้อ ๆ ไปก่อน หมั่นไส้”
“ได้แล้วค่ะ” พนักงานยื่นถุงใส่เสื้อให้ แคเธอรินรับมาพร้อมกับพูดว่า
“ลงบัญชีไว้นะคะ เดี๋ยวจะให้เลขาคุณพ่อมาเคลียร์พรุ่งนี้”
“ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รับใช้ โอกาสหน้าเชิญอีกนะคะ” พนักงานเดินไปส่งแคเธอรินและสิริภัทรหน้าร้าน
“ลาก่อนนะคะ คุณฐากูล หวังว่าโอกาสหน้าเราคงไม่ได้พบกันอีก ถ้าฉันไม่โชคร้ายจนเกินไป” แคเธอรินพูดจบก็ดึงแขนสิริภัทรออกไปจากร้านแต่ทันได้ยินรูซี่หันไปโวยวายกับชายหนุ่ม
“คุณฐากูล รู้จักผู้หญิงคนนั้นด้วยเหรอค่ะ”
“ครับ”
“เด็กอะไรก็ไม่รู้นะคะ ทำตัวน่าหมันไส้” รูซี่พูดอย่างอิจฉาในความเพียบพร้อมของอีกฝ่าย แค่เธอดูผ่านๆก็รู้แล้วว่าผู้หญิงแคเธอรินนั้นไม่ธรรมดา หน้าตาตลอดจนการแต่งตัว ที่ถึงแม้จะอยู่ในชุดทำงานก็บอกได้ว่า ผู้หญิงคนนี้คนมีเงินมากทีเดียว
“ก็น้องเขายังเด็ก รูซี่อย่าไปถือสาเลย” ฐากูลพูดอย่างเอาใจโดยไม่รู้ตัวเลยว่าแคเธอรินและสิริภัทรนั้นได้ยินเต็มสองหู
“ฝากไว้ก่อนเถอะ นายฐากูล หาว่าฉันเด็กเหรอ คุณมันโตกว่าฉันนักนี่” แคเธอรินพูดอย่างเข่นเขี้ยว สิริภัทรมองเพื่อนอย่างงงงง
“นี่เธอกับพี่ฐากูลไม่ถูกกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็ที่ผับคืนนั้นแหละ”
“เกิดอะไรขึ้นที่ผับคืนนั้นเหรอ”
“ก็ไม่มีอะไรหรอก คุณฐากูลเขาแค่มาขอฉันเต้นรำ”
“เหรอ แล้วเธอยอมเต้นกับเขาไหม” สิริภัทรถามเพื่อน
“ก็ยอมเต้นตามมารยาท”
“แสดงว่าพี่ฐากูลสนใจแคท และแคทหึงพี่เขาอยู่”
“ไม่ใช่นะภัทธ” แคเธอรินรีบตอบเพื่อนเพราะกลัว สิรภัทรเข้าใจผิด
“ไม่ต้องห่วงเรื่องแคทหรอก เอาเรื่องของภัทรเถอะ คืนนั้นที่ผับได้หัวใจของพี่สุดเขตคืนมาหรือยัง
“ยังหรอก เจอหน้ากันก็ทะเลาะกันตลอด”
“เธอก็บอกพี่เขาไปตรง ๆ เลยว่าชอบนะ”
“ไม่ได้ชอบย่ะ” สิริภัทรปฏิเสธทันควัน
“ไหงเป็นงั้นอ่ะ” แคเธอรินยิ่งงงหนักเข้าไปอีก
“ไม่ได้ชอบก็หมายความว่ารักเลยหนะซิ” สิริภัทรพูดอย่างมั่นใจมาก
“เฮ้อ เมื่อไหร่พี่สุดเขตของภัทร เขาจะรู้ซะทีน้า” แคเธอรินถอนหายใจแทนเพื่อน
“ฉันก็กำลังรอวันนั้นอยู่เหมือนกัน” สิริภัทรบอกอย่างเศร้าๆ
สิริภัทรกลับมาถึงบ้านเอาเมื่อเวลาได้ล่วงเข้าไปค่ำมากแล้ว หญิงสาวเดินจากโรงจอดรถ ในจังหวะที่กำลังจะเดินเข้าบ้านสายตาก็พลันไปเห็นรถของใครอีกคนที่ขับตามมาจอดอยู่ข้างบ้านอีกหลังที่อยู่ตรงกันข้าม ‘คืนนี้เขาคงกลับบ้านแล้วมั้ง’ สิริภัทรคิดในใจก่อนที่จะเดินขึ้นบ้านไป โดยไม่ทันเห็นว่าผ้าม่านของห้องนอนที่อยู่ต้องปีกหนึ่งด้านขวาของคฤหาสน์หลังนั้นไหวเบา ๆ มีสุดเขตกำลังยืนแอบมองเธออยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เธอกลับถึงบ้าน
“ภัทร เธอสนใจพี่จริงๆ หรือ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ พี่คงไม่ต้องเลิกกับเซลีน่า” สุดเขตพูดอย่างโกรธแค้นในตัวหญิงสาวเขาเฝ้าแต่โทษว่าเป็นความผิดของสิริภัทรทั้ง ๆ ที่เขานั้นไม่เคยรู้สาเหตุเลยว่าที่สิริภัทรทำลงไปเพราะว่าหล่อนยังเด็กและเพราะเธอก็รักเขามากนั่นเอง
สุดเขตคิดย้อนไปเมื่อหลายปีที่แล้วตอนที่เขากำลังคบกับเซลีน่าหญิงคนรักอย่างเปิดเผย แน่นอนว่าสิริภัทรย่อมรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี และตัวเขาเองนั้นก็ไม่ระแคะระคายใจมาก่อนเลยว่า สิริภัทรนั้นจะชอบหรือหลงรักในตัวเขา ถึงแม้ว่าเขาเองจะเป็นผู้ชายที่มีความมั่นใจในตัวเองมากคนหนึ่ง
จนกระทั่งวันหนึ่ง.....สุดเขตนึกย้อนไปสมัยที่หญิงสาวยังเรียนอยู่มัธยม
“เฮ้ย สุดเขตได้ข่าวว่ามีสาวน้อยที่โรงเรียนมาชอบแกอีกคนแล้วเหรอวะ” วิกรม เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเป็นคนถามเขา ในตอนนั้นสุดเขตเองก็ไม่แปลกใจเท่าใดนัก เพราะว่ามีผู้หญิงหลายคนที่มาชอบเขาจึงไม่แปลกถ้าจะมีเพิ่มมาอีกสักคนหรือสองคน
“แล้วไงว่ะ ไม่เห็นจะแปลก” ชายหนุ่มตอบเพื่อนอย่างที่คิด
“เออ ไม่แปลกเว้ย ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ชื่อสิริภัทร” เพื่อนเขาขยายความ สุดเขตเงียบไปสักพัก
“สิริภัทร” ชื่อนี้คุ้นหูเขาอย่างมาก เพราะแต่ไหนแต่ไรนั้นเขาเรียนน้องสาวเพื่อนว่า “ภัทร” เสมอ จนเขาแทบจะลืมไปว่าเธอชื่อจริงว่าอะไร
“ชื่อสิริภัทรแล้วไง” เขาถามต่อ
“ก็เพื่อนน้องมีนไง”
“ภัทร เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง แกไปเอาข่าวมาจากไหนว่ะ มั่วหรือเปล่า” สุดเขตปฏิเสธ ก็จะไปให้เขาเชื่อได้อย่างไรว่าสิริภัทรนั้นแอบชอบเขาในเมื่อหญิงสาวไม่แสดงปฏิกิริยาหรือว่าท่าทีใด ๆ เลยยามที่อยู่ต่อหน้า อีกอย่างมันเป็นการยากมากที่จะให้เขาเชื่อเช่นนั้น ถ้าหากเพื่อนของเขาจะไม่ยืนยันตรงกัน
“น้องสิริภัทรอะไรนั่น เธอชอบแกจริงๆเว้ย เพราะว่าแฟนของเราเป็นเพื่อนห้องเดียวกับเขา เขาเคยได้ยินเพื่อนยัยภัทรแซวว่าเขาชอบพี่ชายเพื่อนของเขาคนหนึ่งที่ชื่อสุดเขตซึ่งก็คือแก”
ในตอนแรกนั้นสุดเขตไม่เชื่อที่เพื่อนของเขาพยายามจะบอกสักเท่าไหร่ แต่ไปไปมามากลายเป็นว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้เรื่องอาจจะเป็นเพราะว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ใครๆก็อยากรู้ด้วยกันทั้งสิ้น ยิ่งเขากำลังมีแฟนที่เหมาะสมอย่างเซลีน่าด้วยแล้ว ก็มีทั้งคนหวังดีและคนไม่หวังดีพูดถึงเรื่องนี้ เพื่อให้เขาและเซลีน่าทะเลาะกัน จนในระยะหลังๆนั้นสุดสุดเขตก็เริ่มทะเลาะกับเซลีน่ามากขึ้น สาเหตุก็มาจากเรื่องที่ว่าหญิงสาวคนรักของเขากลัวว่า คุณหญิงญาดา มารดาของชายหนุ่มจะสนับสนุนสิริภัทรมากกว่า แต่เหตุผลที่แท้จริงที่สุดสุดเขตไม่เคยล่วงรู้มาก่อนเลยก็คือ มีผู้ชายคนใหม่เข้ามาในชีวิตของเซลีน่า
‘พี่ ควรจะทำยังไงกับเธอดี สิริภัทร พี่ควรจะทำยังไงกับเธอ’ สุดเขตพลางนึกถึง พร้อมกับกรอกวิสกี้เข้าปาก เขาดื่มมันราวกับว่าเป็นน้ำเปล่าหรือน้ำอัดลม จะให้เขารักสิริภัทรอย่างนั้นเหรอ อย่าว่าแต่รัก เพียงแค่ชอบเขาก็ทำใจลำบากแล้ว ในเมื่อเธอไม่มีอะไรที่เพียบพร้อมหรือว่าคู่ควรกับเขาสักนิด ถึงแม้ว่าในระยะหลังมานี้เขาจะเห็นว่าสิริภัทรนั้นดูสวยน่ารักขึ้นมาก แต่งตัวเหมาะสมกับวัยมากกว่าการแต่งตัวแบบแสนเชยที่หล่อนเคยแต่งมาก่อน แต่ก็นั่นแหละ จะให้ผู้ชายอย่างเขาทำใจยอมรับผู้หญิงอย่างสิริภัทรมาเป็นคู่ชีวิต คงยาก ยากจนเขาคิดว่าไม่สามารถเป็นไปได้อย่างแน่นอน
- ผู้เขียน
