ตอนที่ 11
หลังจากที่แคเธอรินเดินออกไปสักพัก เขตก็มาถึงหน้าห้องของสิริภัทร เขามองหมายเลขห้อง ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปอย่างไม่ลังเล
หญิงสาวนอนอยู่บนเตียงโดยมีผ้าห่มขนหนูสีขาวคลุมให้เกือบจรดคอ ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้เตียงผู้ป่วยแล้วทรุดลงนั่งตรงเก้าอี้ที่ตั้งชิดกับเตียง
“ภัทร พี่ขอโทษ” เขตยกมือหญิงสาวขึ้นมาจูบอย่างเบาแผ่วเบาสัมผัสจากริมฝีปากของเขาอ่อนหวานนุ่มนวลอย่างกับปีกผีเสื้อ หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาช้า ๆ แล้วก็ต้องกะพริบตาซ้ำ ๆ
เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ข้างเตียงนั้นคือเขต ไม่ใช่แคเธอรินเพื่อนของเธอ
“พี่เขต” สิริภัทรเรียกอย่างตกใจ เมื่อรู้แล้วว่าภาพที่เห็นตรงหน้านั้นคือคนจริงๆ ไม่ใช่ภาพหลอน หญิงสาวรีบชักมือออกจากมือใหญ่แต่ทว่าอบอุ่นนั้น ความหอมหวานนุ่มนวลที่กระจายอยู่เมื่อครู่นี้พลันหายไปเหลือไว้แต่ความห่างเหินและเย็นชา
“เป็นไงบ้าง” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงกระด้างแบบไม่ค่อยใส่ใจในอาการผ
