“หนาวหรือครับ”
กันติศาขยับกายออกเพียงเล็กน้อย ไม่อยากอยู่ใกล้ชิดกับร่างใหญ่ล่ำสันที่ทำให้เธอใจสั่นได้ในทุกครา จากนั้นก็เอ่ยตอบคำถามพร้อมกับยิ้มบางๆ ให้ด้วย
“หนาวนิดหน่อยค่ะ”
มือเล็กยกขึ้นกระชับผ้าคลุมไหล่ พลางเอ่ยบอกถึงเรื่องที่เคยได้ยินมา
“ฉันไม่เคยมาเที่ยวทะเลทรายเลย แต่เคยได้ยินจากเพื่อนๆ ที่ต่างก็พูดกันว่า ทะเลทรายสวยมาก และอากาศก็แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ตอนกลางวันร้อนจนแทบไหม้ แต่พอตกกลางคืนกลับหนาวเย็นจนต้องหยิบเสื้อกันหนาวมาสวมใส่”
เจ้าชายทาริสหัวเราะเบาๆ กับคำพูดของกันติศา พลางยื่นชาอุ่นๆ ให้หญิงสาวและพยักพเยิดเอ่ยเชื้อชวน
“ใช่แล้วครับ อากาศในทะเลทรายจะต่างกันมาก พวกเราจึงนิยมดื่มชาอุ่นๆ ในตอนค่ำเพื่อให้ความอุ่นไล่ความหนาบเหน็วออกไป คุณลองดื่มชาลงคอสักอึกใหญ่สิครับ ชาสูตรพิเศษของพวกเราจะช่วยไล่ความหนาวได้ชะงัดเลยครับ”
กันติศารับถ้วยชามาถือไว้ ก่อนจะสูดกลิ่นชาเข้าปอดลึก
