ตอนที่ 5
ฮันส์บอกกับตัวเองในใจว่า น่า...อดใจไว้ก่อน จะกินของอร่อยต้องใจเย็น ๆ ต้องไม่ต้องรีบร้อนและรอให้ถึงจังหวะดี ๆ มันถึงจะสนุกซาบซ่านถึงใจ รถเลี้ยวเข้าไปในบริเวณแคบ ๆ ของคอนโดเล็ก ๆ ที่เธอบอกทางให้กับเขา พอจอดรถสนิท หล่อนก็รีบก้าวลงจากรถทันทีอย่างรีบร้อนจนเขาต้องทักท้วงขึ้น เพราะกลัวว่าสาวสวยจะเดินหนีเขาไปดื้อ ๆ
“เค้ก!..ผมขอไปรอในห้องคุณได้มั้ย”
“แต่ฉันยังไม่เคยพาใครขึ้นไปบนห้องนะคะ” ใช่แล้วเธอพูดจริง ๆ แม้เอกรินทร์แฟนหนุ่มก็ยังไม่เคยได้ย่างกายไปห้องของเธอเลยแม้แต่น้อย
“ถ้าคุณไม่ได้ซ่อนใครเอาไว้ ก็ควรจะให้ผมขึ้นไปสิ ผมอยากจะเห็นห้องของคุณ” ถ้าไม่ได้มาทำงานนี้เธอคงปฏิเสธเขาไปแล้ว ผู้ชายอะไรตื๊อชะมัด
เธอตัดสินใจให้เขาขึ้นมาที่ห้องเพราะทนความรบเร้าไม่ไหว แต่ก็เอาเหอะเพื่อครอบครัว และเขาคงไม่กล้าทำอะไรเธอตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันหรอกมั้ง เธอคิดในใจ ระหว่างพาเขาเดินขึ้นลิฟต์ไปยังห้องของเธอ
ฮันส์ตามหล่อนเข้าไปในห้อง พอเปิดห้องเครื่องปรับอากาศและไฟในห้องก็ติดทันที ไม่นานนักความเย็นฉ่ำก็เข้ามาต้องผิวกาย เขาถือวิสาสะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากำมะหยี่รูปทรงกลมตัวที่ตั้งอยู่ริมหน้าต่าง เดาว่านี่เธอคงเอาไว้รับแขก เขาแอบมองห้องที่อยู่อีกฝั่ง และเดาว่ามันเป็นห้องนอนของเธอ
“คุณนั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะ ฉันขอเข้าห้องไปอาบน้ำสักครู่” หล่อนบอกกับเขาและพลางหยิบรีโมตทีวียื่นให้