ตอนที่ 18
ฮันคุยกับแขกจนเกือบถึงเย็น พอเขากลับมาก็สั่งให้รัชนีกรกลับไปก่อน จากนั้นจึงเดินเข้ามาในห้อง เห็นเวฑิตากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่
“เค้ก เรากลับบ้านกันเถอะ คุณแม่บอกว่าอาหารเย็นพร้อมแล้ว” หญิงสาวเงยหน้ามามอง นิ้วมือหนาเริ่มไล้ไปตามพวงแก้มนุ่มนิ่ม
“พี่ฮันส์ หิวแล้วเหรอคะ”
“หิวแล้ว ถ้าเค้กยังไม่กลับ พี่จะกินเค้กให้อิ่มเลย” ฮันส์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เวฑิตาหน้าแดงก่ำ เธออับอายตัวเองยิ่งนัก ไม่คิดเลยว่าเธอจะหวั่นไหวไปกับเขาถึงเพียงนี้
“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเค้กของเก็บของสักครู่นะคะ” เวฑิตาเก็บของเสร็จเรียบร้อย จึงหันมาจ้องหน้าชายหนุ่ม เธออยากรู้นักว่าเมื่อสักครู่เขาพูดเล่นกับเธอหรือว่าเขาอยากกินเธออย่างที่พูดกันแน่
“พี่รักเค้กนะ รักตั้งแต่วันแรกเลย” เหมือนคำพูดที่หลุดออกมาโดยไม่รู้ตัว ฮันส์ตกใจกับตัวเองอยู่ไม่น้อย แต่คงตกใจไม่เท่าหญิงสาวตรงหน้าที่นั่งตาโตเท่าไข่ห่าน
“พี่ฮันส์!...พูดอะไรอ
