“ลี..ใช่ลีจริงๆด้วย”
เสียงใคร! ที่แน่ๆเลยมันคือเสียงผู้หญิงฟังครั้งแรกฉันก็รู้เลยแอ๊บเสียงหวานขนาดนี้คงจะไม่ใช่แค่คนรู้จักของพี่ลีแน่ ๆ แล้วพี่ลีเป็นอะไรคะมองผู้หญิงคนนี้นิ่งเลยจะว่าตะลึงในความสวยของผู้หญิงคนนี้ก็ไม่น่าจะใช่เพราะยัยนี้ไม่ได้สะดุดตาขนาดนั้น
“เบลล์!”
อ่อ..ชื่อเบลล์ กว่าพี่ลีจะทักกลับผู้หญิงคนนี้ ดูเขาแปลกๆนะคะพี่ลี กลิ่นแปลกๆ เซ้นส์ฉันมันบอกว่าพี่ลีกับยัยนี่น่าจะไม่ใช่คนรู้จักหรือแค่เพื่อนธรรมดาแน่ๆ
หมับ!!
จับมือกันไปอีก..ชัวร์!! สองคนนี้ต้องเคยมีซัมติงกันมาก่อนเพราะผู้หญิงคนนี้นอกจากจะคว้ามือพี่ลีไปจับเองแล้วสายตาที่มองพี่ลีคือเหมือนโหยหามากอ่ะ แล้วทำไมฉันต้องหงุดหงิดด้วยที่มาเห็นอะไรแบบนี้
“ลีสบายดีใช่ไหม เบลล์คิดถึงลีมากเลยนะ”
“อือ..ก็สบายดี”
ฉันว่าฉันควรจะเดินออกไปจากตรงนี้แล้วล่ะค่ะก่อนที่คนสวยๆอย่างฉันจะกลายเป็นอากาศ
หมับ!!
“จะไปไหน”
พอฉันกำลังจะเดินออกไปพี่
