เสียงหวานๆ ของหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ทั้งสองหันไปมองทางต้นเสียง เห็นสาวรูปร่างหน้าตาสะสวย สวมชุดเดรสคลุมถึงหัวเข่า แลดูเป็นกุลสตรีที่ดีพร้อม
“อ้าวน้องเพียง มาตั้งแต่เมื่อไรครับ”
เพียงฟ้าส่งยิ้มหวานให้ฌอน ที่ตอนนี้กำลังยืนอุ้มอิงดาวไว้ในอ้อมอก เธอมองอิงดาวด้วยสายตาสงสัย แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มให้อิงดาว
“มารอพี่ฌอนนานแล้วค่ะ คุณพ่อบอกให้พี่ฌอนเข้าไปหาค่ะ จะไปคุยเรื่องงานหมั้นของเรา”
อิงดาวรีบหันขวับมามองหน้าฌอน ตอนนี้เธอทำตัวไม่ถูกเลยที่อยู่บนอ้อมอกของคนมีเจ้าของแล้ว
“เฮียฌอน ปล่อยดาวลงค่ะ”
ฌอนทำหน้ายู่คิ้วชนกันอย่างรู้สึกไม่สบอารมณ์ทันทีที่ได้ยินแบบนี้ พลางทำเป็นไม่สนใจในสิ่งที่เพียงฟ้าพูดเลยแม้แต่นิดเดียว
“ไม่คิดจะสนใจว่าที่คู่หมั้นตัวเองหน่อยเหรอไอ้ฌอน”
เสียงคุ้นหูทำให้อิงดาวรีบหันไปมอง เธอถึงกับกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ สายตาดุจดั่งมัจจุราชของแทนทอง จ้องมองเธอที่อยู่ในอ้อมแขนของฌอ
