แกร๊ก!!!!
เสียงไกลปืนลั่นแต่กับไม่มีลูกกระสุนออกมา กระสุนยังไม่ได้ถูกบรรจุอยู่ในลำกล้อง โชคดีที่อิงดาวยังไม่ได้ดึงสไลด์ปืนเพื่อโหลดกระสุนปืนเข้าสู่ลำเพลิง แทนทองถอนหายใจเฮือกใหญ่ รีบคว้าปืนออกมาจากมือของอิงดาวทันที
“เป็นบ้าไปแล้วรึไง!!”
เขาดึงร่างบางที่กำลังยืนร้องไห้ตัวสั่นสะท้านเข้ามากอดไว้แน่น อิงดาวคิดว่าตัวเองตายแล้วแน่ๆ แต่มันไม่ได้เป็นดังคาด ถ้าเกิดเธอยิงปืนเป็น เธอคงตายไปแล้วจริงๆ แทนทองก็คิดแบบนั้นเช่นกัน
“ฮือๆ ฆ่าฉันสิ ฆ่าฉัน”
เธอดิ้นพล่านอยู่ในอ้อมอกแกร่งของแทนทอง เขายังคงกอดเธอไว้แน่น ความรู้สึกหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนมันทำให้แทนทองสับสน ความจริงเขาควรจะดีใจสิที่เธอตายตายไปซะ เพราะเธอเห็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ แต่ทำไมไม่รู้เขาถึงห่วงเธอ กลัวเธอจะตายจากไป
“หยุด ฉันบอกให้หยุด ฉันฆ่าเธอไม่ได้ ฉันทำไม่ได้”
ใบหน้าหล่อเหลา วางพาดอยู่บนบ่าเล็กที่ตอนนี
