"ทะ..ท้อง เป็นไปได้ยังไง"
ฉันถามทุกคน ถามขณะที่น้ำตาเอ่อออกมาเต็มสองตา ฉันป้องกันทุกครั้ง ยาก็กิน ฉันพลาดตรงไหน...
"เป็นไปแล้ว แกท้อง...ผลตรวจพึ่งออกและตอนนี้ฉันกับพี่Intern ก็ขอให้คนที่เกี่ยวข้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เพราะพวกเราเห็นใจแกที่กำลังจะเรียนจบ"
น้ำตาฉันหยดเผาะลงมาทันที จนพี่เกมส์วางถ้วยข้าวต้มและส่งทิชชู่ให้ฉัน ความรู้สึกตอนนี้คืออยากจะร้องไห้กับทุกสิ่งทุกอย่าง
ร้องเสียใจให้กับความผิดพลาด
ร้องให้กับความรู้สึกดีๆของคนรอบข้างฉัน
ทุกคนยื่นมือเข้ามาช่วยโดยไม่ต้องร้องขอ ทั้งที่ฉันเคยทำตัวเฉยเมยและตีตัวออกห่าง พอหลั่งน้ำตาเป็นสาย..ฉันก็ลูบเบาๆที่ท้อง มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง
มองผ้าม่านที่แสงลอดผ่าน...และนึกหวนไปถึงเมื่อวาน ที่พ่อของเด็กมันหายไปไหนไม่รู้
รู้แต่หายไปกับผู้หญิง และป่านนี้ก็คง....
"มะนาว..ลีอองได้โทรกลับมามั้ย"พอนึกได้ฉันก็รีบหันขวับกลับไปถามมะนาว
