"ค่ะ ไว้จะลองปรึกษาดู"
เป็นการรับคำแนะนำที่ไม่เต็มใจจริงๆ จนฉันช่วยพี่เรซิเด้นท์ทำคลอดเสร็จ ฉันก็รีบเดินออกมาจากแผนกรับอากาศบริสุทธิ์ข้างนอก
ฉันทนอยู่ภายใต้ห้องแคบๆ มีคนแซว คนชง และคนเสริมไม่ไหวหรอก เพราะฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เกมส์เลย และฉันก็ไม่อยากให้พี่เขาคิดอะไรกับฉันด้วย
"ออกมากินลมแบบนี้ ที่แผนกสูติไม่ยุ่งแล้วใช่มั้ย?"
ฉันที่กำลังชมนกชมไม้ หันขวับไปมองข้างหลังตกใจ ก่อนจะส่งยิ้มให้คนที่เข้ามาทักทายแห้งๆ
เอิ่ม..เพราะคนๆนั้นคือพี่เกมส์
ตายยากจริงๆนึกในหัวปุ๊บมาปั๊บ!
"ค่ะ ออกมาสูดอากาศนิดหน่อย ได้ยินว่าพี่เกมส์จะต่อเฉพาะทางสูติเหรอคะ?"
พอฉันถามแบบนั้น แพทย์หนุ่มที่ใช้ทุนปีสุดท้ายก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะทำทีมองเหม่อออกไปไม่สบตาฉัน แล้วตอบว่า..
"ก็..ประมาณนั้น"
"ดีจังเลยนะคะ อันติงก็สนใจสูติ ^^"
"เรื่องนั้นพี่รู้อยู่แล้ว พี่ถึงอยากเรียน..." ได้ยินแบบนั้น ฉันก็ตกใจหันขวับ!...
