"ลูกยืนรอตรงนี้ก่อน"
"ฮะ"
เสิ่นตงหยางเดินไปประชิดตัวซานเฉียวก่อนจะบอกให้เธอโอบคอของเขาไว้
"โอบคอพี่ไว้เร็วเข้า"
หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย เป็นครั้งแรกที่เธอกับเขาได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ ใจดวงน้อย ๆ ของเธอเต้นรัวเร็วจนเหงื่อเม็ดเล็กผุดพลายขึ้นตามกรอบหน้ารูปไข่ เช่นเดียวกับกลิ่นกายหอมอ่อนของเธอที่ทำให้ก้อนเนื้อในอกซ้ายของตงหยางสั่นรัวยิ่งกว่ากลองเพล
"ขะ..ขอบคุณค่ะ"
ตงหยางยิ้มน้อย ๆ มือของเขาเผลอไปลูบที่แก้มเนียนที่กำลังขึ้นสีชมพูระเรื่องอย่างลืมตัว ก่อนจะรีบเดินกลับไปอุ้มลูกชายที่ยืนรออยู่
"อึ๊บ ลูกนั่งข้าง ๆ หม่าม๊านะ เดี๋ยวพ่อจะไกวชิงช้าให้เอง"
"ขอบคุณฮะ"
นี่คงเป็นครั้งแรกในรอบ 1 เดือนที่เขาได้ยินลูกชายเอ่ยคำว่าขอบคุณ เจ้าตัวคงถูกใจไม่น้อยที่จะได้นั่งชิงช้าสองคนกับหม่าม๊าของเขา จากนั้นเสิ่นตงหยางก็เดินไปอยู่ด้านข้างแล้วเริ่มไกวชิงช้าให้สองแม่ลูกได้นั่งพักผ่อนกันอย่างสบายใจ
"ที่หนู
