“ห้องคุณเล็กไปเลยพอมีผมอยู่”
น้ำเสียงนุ่มนวลเจือแววหัวเราะ ขยับไปจนชิดร่างเปลือยเปล่าแสนเย้ายวน เอื้อมมือไปเปิดก๊อกน้ำที่อยู่ด้านข้างร่างของเธอ ใบหน้าสวยมุ่ยลง เมื่อสายน้ำพวกนั้นโดนเธอมากกว่าจะโดนเขา
“รุ้งเปียกหมดแล้ว”
“คุณคงไม่คิดว่าผมจะออกไปทำข้างนอก?… ข้างนอกมันเสียงดังนะ อยู่ในนี้ดีแล้ว เสียงน้ำจะช่วยให้เสียงของเราเบาลง และที่สำคัญ มันดับความร้อนในตัวคุณได้ดี”
รุ่งทิวามองใบหน้าคนพูดอยู่ตลอด น้ำเสียงนุ่มนวลชวนหลงใหล คำพูดเนิบนาบอธิบายเหตุผลให้ฟัง ฟังแล้วรู้สึกเสียวซ่านมากกว่าจะรู้สึกอาย เจ้านายเธอแพรวพราวขนาดนี้ แปลกใจมากที่เขายังไม่แต่งงานมีครอบครัว
“เหรอคะ แล้ว แล้วรุ้งต้องทำอะไรไหม?”
“ไม่ต้อง คุณอยู่เฉยๆก็พอ”
พยายามค่อยเป็นค่อยไปให้ได้มากที่สุด ทั้งที่ในใจอยากจะจับยัดแก่นกายเข้าไปในตัวเธอแล้ว รุ่งทิวาเป็นสาวหวาน ท่าทางของเธอดูมีเสน่ห์ ตอนแรกเขาคิดว่าเธอซื้อบื้อ แต่ไม่ใช่ เธ
