แพรวา
วันเวลาเวลาแห่งความสุขมักเดินเร็วเสมอ แต่ละวันนี่หายใจยังไม่กี่ครั้งก็หมดไปวันหนึ่งแล้ว ส่วนความรักของฉันกับคุณติณณภพตอนนี้ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ฉันพาเค้าไปหาพ่อแม่ฉันมาแล้ว แม่ก็ดีใจมากเลยที่ฉันมีแฟนกับเค้าสักที แต่ก็อดห่วงไม่ได้ว่าคุณติณณภพจะรักฉันจริงหรือเปล่า เพราะด้วยหน้าตาและฐานะของเค้าย่อมมีสิทธิ์เลือกได้ดีกว่าฉันมาก แต่เค้าก็ยืนยันกับพ่อแม่ฉันหนักแน่นว่าจริงจังกับฉันจริงๆ
ส่วนเจ้าตัวตอนนี้หรอ ทุกวันนี้ก็ชอบหนีไปนอนอยู่ที่ห้องฉันทิ้งให้ห้องตัวเองร้างไปแล้วมั้ง พูดง่ายๆเช้าก็มาทำงานด้วยกัน เย็นก็กลับด้วยกัน กินข้าวด้วยกันทุกมื้อ และนอนด้วยกันทุกวัน
“วันนี้ฉันต้องไปธุระด่วน เธอกลับห้องเองได้ใช่ไหม” คุณติณณภพเดินออกมาบอกฉัน
“ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ” ฉันตอบกลับอย่างไม่เรื่องมาก
“ถึงห้องแล้วไลน์มาบอกฉันด้วย แล้วจะรีบกลับ”
“ค่ะ ระวังตัวด้วยนะคะ” ฉันบอกออกไปด้วยความเป็นห่วง คุณติณณภพพ
