อีกด้านหนึ่ง…
“เป็นยังไงบ้างลูก” เสียงห่วงใยของคุณแม่ฉันดังขึ้นเป็นประจำทุกวันที่เข้ามาหาฉันในห้องนอน
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ลินบอกแม่ว่าลินไม่เป็นอะไร” ฉันบอกท่านออกไปด้วยรอยยิ้ม
“ก็แม่เป็นห่วงนี่ลูก ลูกแม่ต้องไปตกระกำลำบากอยู่ที่อื่นตั้งเป็นปีๆ” คุณแม่พูดด้วยสีหน้าไม่สบายใจ
“ลินอยู่ที่นั่นไม่ได้ลำบากอะไรเลยค่ะ ทุกคนที่นั่นดูแลลินดี ลินมีความสุขดีค่ะ” ที่ที่ฉันไปอยู่มาเกือบสองปีถึงมันจะไม่เจริญอะไร แต่ทุกอย่างที่นั่นก็ธรรมชาติเงียบสงบ และทุกคนที่นั่นก็ดูแลฉันดีเหมือนฉันเป็นครอบครัวของตัวเอง
“จ้ะแม่รู้ แต่ลินอย่าลืมว่าลูกพึ่งหายดี ลูกต้องพักผ่อนเยอะๆนะ” คุณแม่บอกพร้อมกับลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
“ค่ะ นี่ลินก็พักตามที่คุณแม่บอกไม่ออกไปไหนมาเกือบเดือนแล้วนะคะ” ฉันบอกคุณแม่ไปด้วยรอยยิ้มกับความห่วงของท่าน
“อีกไม่นานหรอกลูก เดี๋ยวหนูจะได้ออกไปใช้ชีวิตปกติของหนู รอหน่อยนะ”
“ลินรอได้ค่ะ แค่ให้คนที่ทำก
