แพรวา
ฉันนั่งรถด้วยความมึนงง จะไม่ให้ฉันงงได้ยังไงก็อยู่ๆคุณติณณภพก็มาตะคอกใส่ฉันอย่างไม่พอใจ ก่อนจะขับรถออกมาด้วยความเร็วโดยไม่พูดอะไรเลยสักคำ พอฉันพูดอะไรด้วยออกไปเค้าก็ไม่ตอบ ไม่หันมามอง เหมือนกับว่าเค้ากำลังโกรธฉันอย่างงั้นแหละ แต่ฉันไปทำอะไรให้เค้าโกรธอีกล่ะ
ไม่นานรถก็มาจอดที่คอนโด คุณติณณภพก็ดับเครื่องและลงจากรถเดินนำเข้าคอนโดไปโดยไม่สนใจมองหรือรอฉันสักนิด ฉันก็ได้แต่เดินตามเขาไป
“คุณติณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันตัดสินใจถามขึ้นหลังจากเข้ามาในลิฟท์สองคน
“เปล่า” เสียงแข็งๆตอบกลับมาไม่มองหน้า คืออาการแบบนี้ใครก็ดูออกว่าไม่พอใจหรือกำลังโกรธอะไรอยู่ แต่ประเด็นคือฉันไม่รู้ไง
ตึ๊ง เสียงลิฟท์เปิดออกเมื่อถึงชั้นที่หมาย คุณติณณภพเดินนำออกไปไม่พูดอะไรออกมาเหมือนเดิม ก่อนจะเข้าห้องตัวเองไปโดยไม่หันมาพูดกับฉันเหมือนอย่างเคย ฉันก็ได้แต่งงกับการกระทำของเค้าแต่ฉันก็เดินเข้าห้องตัวเองมาเหมือนกัน
