“พี่ไม่ลงไปนะ จะรออยู่ที่รถ” วุฒิชัยบอกกัลยา หลังจากขับรถมาถึงตลาด
“แก้วก็คิดไว้แล้วล่ะค่ะ พี่วุฒิคงไม่เดินข้างๆ แก้ว ให้คนอื่นสงสัยหรอกจริงไหมคะ”
“เจ้านายใช้มาซื้อของไม่ใช่เหรอ รีบลงไปสิ”
“จะไม่ถามแก้วสักคำเลยเหรอคะ ว่าแก้วเหนื่อยหรือเปล่า เมื่อวานทั้งวันแก้วทำงาน ตกเย็นมาก็ไปอยู่กับพี่วุฒิ ยังไม่ได้พักผ่อน ก็ถูกเรียกมาสอบปากคำที่โรงแรม พี่วุฒิจะใจร้ายกับแก้วเกินไปหรือเปล่าคะ ตลอดทางก็ไม่พูดอะไรกับแก้วสักคำ”
“คนอื่นเค้าก็เหนื่อยกันหมดนั่นแหละแก้ว” วุฒิชัยหันหน้ามองไปทางอื่นด้วยความเบื่อหน่าย ถ้าไม่ติดว่าจิรัชยาขอร้องให้เขาทำหน้าที่นี้ เขาไม่มีวันปล่อยให้ตัวเองอยู่กับกัลยาสองต่อสองอีกแน่
“พี่วุฒินี่ยังนิสัยเด็ดขาดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะคะ เมื่อวานขอให้แก้วอยู่ห่างกับพี่วุฒิ วันนี้พี่วุฒิก็ทำเหมือนแก้วเป็นอากาศ”
“แก้ว! พี่เหนื่อย! อย่าเซ้าซี้ได้ไหม รีบไปซื้อของ ถ้าไม่เห็นแก่เจ้านาย
