“มาแล้วเหรอ ไอ้ลูกชายตัวดี” จอห์นทักทายด้วยลูกชายด้วยรอยยิ้ม ทั้งคู่อยู่ในชุดสูทซึ่งดูดีไม่แพ้กัน ว่ากันตามความจริง ความหล่อเหลาของเคลย์ตันก็ได้พ่อมาเต็มๆ และจอห์นในวัยห้าสิบปี ก็ไม่ดูแก่เลยสักนิด
“เอาล่ะ... ถึงแกจะอ่านรายละเอียดของงานมาแล้ว แต่ฉันก็ต้องย้ำแกอีกครั้งว่างานนี้ไม่ใช่งานเล่นๆ ฉันจัดงานนี้เพื่อขอบคุณพนักงานและผู้บริหารของบริษัทเราทุกคน และก็เพื่อแกด้วย ฉันจะประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ถ้าฉันไม่อยู่แล้ว คนที่จะดูแลงานทุกอย่างแทนฉันก็คือแก แกเข้าใจใช่ไหม”
“ผมขอแค่ตำแหน่งเล็กๆ ก็พอครับ” เคลย์ตันบอกอย่างถ่อมตัว แม้เขาจะอยากกลับมาทวงความยิ่งใหญ่ แต่เขาก็ยังเด็กและอ่อนประสบการณ์ และเขาไม่อยากให้ใครหมั่นไส้เขาด้วย เขาอยากพิสูจน์และพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ มากกว่า
“อะไรของแกเคลย์ เดือนก่อนแกก็ยังขอฉันทำงานใหญ่ๆ พอฉันจะให้แกทำ แกกลับไม่ทำ”
“คือผมหมายความว่า...”
“ช่างเถอะ... ฉันลืมเรื่องที่แ
