“อย่าให้เจอหน้านะ ผู้พัน”
เจ้าหญิงไลอาด์กัดฟันกรอดคาดโทษอีกฝ่าย พอก้าวเดินไปถึงกลางห้อง ประตูบานใหญ่ก็เปิดออกกว้าง ตามด้วยร่างใหญ่กำยำที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
จากที่ตั้งใจจะเล่นงานผู้พันฮาคิม แต่พอเห็นอีกฝ่ายอยู่ในชุดที่บ่งบอกให้รู้ว่าพร้อมสำหรับการเดินทาง ก็ถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่ง เอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยความงุนงงติดไม่พอใจอยู่ด้วย
“ดึกป่านนี้แล้ว ผู้พันจะไปไหนคะ”
“ข้างนอก”
คำตอบสั้นๆ ห้วนๆ แบบมะนาวไม่มีน้ำ ทำเอาเจ้าหญิงไลอาด์ถึงกับฉุนกึก! ยิ่งอีกฝ่ายตอบแล้วเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง หยิบข้าวของส่วนตัวบางอย่างใส่กระเป๋ากางเกง โดยไม่สนใจอธิบายให้ฟังไปมากกว่านี้ ก็ยิ่งโกรธหนักกว่าเดิม
“ช่วยอธิบายคำว่า ‘ข้างนอก’ ได้ไหมคะ ว่ามันหมายถึงอะไร”
เจ้าหญิงไลอาด์ประชดประชันเสียงเย็น ก้าวเดินไปดักข้างหน้า เมื่อผู้พันฮาคิมทำท่าจะเลี่ยงไม่ตอบคำถามของเธอ
‘ให้ตายเถอะ....ให้
