ผีเสื้อสมุทรจะเลี้ยงลูก

๒

ในช่วงบ่ายแก่ๆที่ดวงอาทิตย์เริ่มตกดิน พิรุณใช้แรงของยักษาดันหินปิดปากถ้ำออกแล้วพาพระอภัยมณีออกมาสูดอากาศรอบเกาะ

กลิ่นคลื่นและไอน้ำทะเลตีเข้าจมูกทันทีที่ปากถ้ำเปิดออก เกาะแห่งนี้มีน้ำทะเลสีใสล้อมรอบ ทั้งยังมีปลาน้อยใหญ่ว่ายวนเวียนอย่างเป็นธรรมชาติ พิรุณกวาดสายตามองสถานที่ไม่คุ้นเคยรอบข้างพลางสูดกลิ่นอายทะเลที่ในชาติก่อนไม่เคยได้สัมผัส

ทางพระอภัยเองที่พึ่งได้ออกจากถ้ำมืดในรอบหลายเดือนก็ถึงกับต้องเอามือป้องตา แสงอาทิตย์และอากาศบริสุทธิ์เช่นนี้เขาไม่ได้รับมันมานานแล้วเนื่องจากตัวเขาถูกกักขังไว้ไม่ให้ออกไปไหน

ดวงตาคู่คมเหล่มองคนข้างกายที่ดูพิรมภ์กับสภาพรอบข้างพลางยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี ร่างสูงขบคิดกับตัวเองไปพลางว่าการที่อีกคนให้เขาออกมาข้างนอกเช่นนี้มันจะเป็นแผนการอะไรของพิรุณหรือเปล่า

ไม่น่าเชื่อว่าวันที่เขาจะได้ออกจากถ้ำแคบๆจะมาถึงได้เร็วขนาดนี้

ทางพิรุณในร่างผีเสื้อสมุทรก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลยว่าคนข้างกายลอบนินทาเขาอยู่ในใจ สองขาเรียวเดินเตะทรายสีขาวหยาบไปตามทาง พลางกวาดตามองโดยรอบอย่างสำรวจ

บนเกาะแห่งนี้มีป่ารกอยู่ที่ใจกลาง ที่นั่นมีผลไม้หลากชนิดขึ้นอยู่ทั่ว แต่ด้วยความเป็นยักษ์ผีเสื้อสมุทรตนนี้จึงไม่ได้สนใจป่ารกนั้นสักเท่าไหร่ มีบ้างที่จะเข้าป่าไปหาผลไม้ให้พระอภัยแต่ส่วนใหญ่เขาก็จะจับปลาล่าสัตว์มาให้มากกว่า

ในป่ากลางเกาะไม่มีสัตว์ใหญ่หรือสัตว์ดุร้ายอะไรอาศัยอยู่เพราะในที่แห่งนี้สิ่งมีชีวิตที่ดูจะอันตรายที่สุดก็คงไม่พ้นผีเสื้อสมุทรนี่แหละ ในป่ารกทึบนั้นสิ่งมีชีวิตเดียวที่จะอาศัยอยู่ได้จึงมีแค่พวกสัตว์ไม่เป็นอันตรายจำพวกลิงจ๋อเท่านั้น

ร่างโปร่งเดินกุมท้องเข้าไปในป่า สอดสายตาสำรวจโดยรอบก็พบว่าที่นี่ช่างอุดมสมบูรณ์อย่างเห็นได้ชัด ผลไม้นานาพันธุ์และพืชมากมายที่สุดแล้วแต่จะขึ้นที่นี่ได้ก็มีหมด

ดวงตาคู่สวยกวาดมองโดยรอบอีกครั้ง เหมือนว่าเจ้าพวกลิงเมื่อได้เห็นเขาก็ต่างพากันหลบซ่อนไปซะทั้งหมด

จะว่าไปถ้าพิรุณเป็นลิงพวกนั้น เขาก็คงจะหนีเหมือนกันนี่แหละ ผีเสื้อสมุทรน่ากลัวใช่เล่นเลยนะ

นัยน์ตาสีแดงเข้มมองซ้ายทีขวาทีพลางเลือกสรรเหล่าผลไม้ลูกโตที่ดูฉ่ำหวานติดไม้ติดมือมาด้วย แม้บางอย่างจะดูแปลกตาไม่เคยเห็นแต่เขาคิดว่าเจ้าพวกนี้คงจะเป็นผลไม้โบราณที่มีในวรรณคดีนั่นแหละ

พิรุณรับบทคนเดินตลาดสด เดินไปนู่นทีนี่ทีอย่างเริงร่า โดยไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำของเขามีใครคนนึงจ้องมองอยู่

พระอภัยมณีที่เดินตามอีกคนมาก็มองร่างโปร่งย่างเท้าไปมาอย่างอารมณ์ดี ขนาดว่าท้องอยู่แท้ๆยังมีแรงทำนู่นทำนี่อีกนะ

"พี่อภัย น้องเก็บผลไม้มาฝาก"

พิรุณที่เห็นร่างของอีกคนยืนนิ่งอยู่ก็เข้าไปทัก เขาเองก็อยากจะไถ่โทษให้อีกฝ่ายที่เคยทำตัวไม่ดีโดยการดูแลพระอภัยตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน อย่างน้อยจุดจบของเขาอาจจะดีขึ้นนิดนึงก็ได้

เหมือนสัญชาตญาณบางอย่างของความเป็นแม่เมื่อสัมผัสได้ถึงอันตรายมือบางจึงขยับไปกุมท้องตัวเองไว้ เมื่อครู่เขาคิดไปถึงตอนที่ตัวเองตาย พลันช่วงท้องนี้ก็อุ่นวูบขึ้นมาซะดื้อๆ

เอาเป็นว่าอย่างน้อยถ้าเขาตายไป ก็ขอให้ลูกของเขาอยู่รอดปลอดภัยแล้วกัน

"น้องพิรุณเจ็บท้องหรือ"

พระอภัยมณีที่เห็นสีหน้าอีกคนดูท่าจะไม่ค่อยดีจึงได้ขยับไปช่วยประคอง แม้จะไม่ได้อยากเป็นห่วงเป็นใยอะไรอีกคนสักเท่าไหร่ แต่เขาก็คงอยู่เฉยไม่ได้

"นะ..นิดหน่อยจ่ะ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว"

ทางคนตัวเล็กกว่าเมื่ออีกคนเข้ามาประคองก็วาดยิ้มบางส่งให้ เขาค่อยๆขยับตัวออกห่างอย่างแนบเนียน เว้นระยะห่างกับพระอภัยเท่าที่จะทำได้แล้วตรงกลับไปยังถ้ำ

พระอภัยมองตามอีกคนไปจนสุดทาง จะว่าแปลกก็แปลกจริงๆ พิรุณไม่เคยตีตัวออกห่างจากเขา และแววตาเมื่อครู่ที่ไม่ต้องการให้เขาเข้าไปใกล้ก็เป็นของจริง

จะเป็นไปได้มั้ยที่จะมีผีตนใดมาสิงร่างของพิรุณ แต่พอคิดไปคิดมาแล้ว พิรุณนี่แหละจะเป็นผีเสียเอง

"พี่อภัยนอนที่ตั่งนี้นะ น้องจะไปปูผ้านอนพื้นเอง"

พิรุณว่าพลางจะหอบผ้าลงไปปูนอนกับพื้น แต่ทางพระอภัยที่เห็นแบบนั้นก็รีบคว้าแขนอีกคนไว้ก่อนอย่างรวดเร็ว

"น้องท้องอยู่ ให้นอนพื้นได้ยังไง"

"แต่..น้องไม่อยากนอนกับพี่"

พิรุณว่าตามตรงออกมาทำให้พระอภัยถึงกับขมวดคิ้วง่วน

ไม่อยากนอนกับเขางั้นหรือ? ไม่ใช่ว่าเป็นพิรุณหรอกหรือที่ขอนอนกับเขาน่ะ

ทางพิรุณที่บอกไปแบบนั้นเพราะจริงๆแล้วเขารู้ดีว่าพระอภัยไม่อยากนอนกับตัวเอง เขาเลยจะเป็นคนอาสานอนพื้นให้อีกคนนอนดีๆแทน ทว่าเหมือนพระอภัยจะเข้าใจอะไรสักอย่างผิดไปหน่อย สีหน้าเลยไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่

"นี่น้องรังเกียจพี่ขนาดนั้นเลยหรือ"

ร่างสูงว่าพลางคว้าแขนอีกคนเข้าหาตัว พิรุณที่ถูกกระชากไปจึงได้เซตามแรงอีกคน

"ก่อนหน้านี้ยังอยากได้พี่เป็นผัวจนตัวสั่น มาตอนนี้ผีอันใดเข้าล่ะถึงได้ผิดแปลกไปเช่นนี้ หรือที่ทำเช่นนี้เพราะจะเรียกร้องความสนใจจากพี่?"

พระอภัยมณีที่เริ่มมีน้ำโหจากความเปลี่ยนแปลงอันแปลกประหลาดของอีกคนก็เพิ่มแรงบีบที่แขนเรียวจนท่อนแขนขาวแดงขึ้นสี พิรุณส่ายหน้าปฏิเสธพลางพยายามแกะมือหนานั่นออก

"มะ..มิได้รังเกียจอันใด เพียงแต่น้องรู้สึกผิด ที่ต้องบังคับพี่มาตลอด จึงคิดว่าให้พี่นอนดีๆจักดีกว่า.."

"แล้วพึ่งมาคิดได้หรืออย่างไร ตลอดเวลาที่ผ่านมาอย่าบอกนะว่าตัวเองโดนผีเข้าน่ะ"

"โอ้ย! มิได้มีผีอันใดทั้งนั้นแหละ จะผีที่ว่าก็น้องนี่แหละ พอใจหรือยัง"

พิรุณว่าพลางสบัดแขนออกจากการจับกุมแต่ทว่ามือหนาของพระอภัยก็ไม่ยอมปล่อยตนไปสักที ความเจ็บปวดที่ได้รับแม้ไม่ได้มากมายแต่อารมณ์อ่อนไหวของคนท้องก็ไม่ใช่เล่นๆเช่นกัน

เขารู้สึกเหมือนมีก้อนบางอย่างจุกคอ ความเจ็บปวดบางอย่างภายในบีบรัดหัวใจเขาจนเจ็บปวด นี่เขาท้องอยู่นะ ทำไมพระอภัยต้องรุนแรงด้วย แล้วนั่นพ่อของลูกเขาไม่ใช่หรอ ทำไมต้องกระชากกันแรงขนาดนั้น

"ฮึก..พี่อภัย..น้องเจ็บ"

ดวงตาสีแดงเข้มเฉดดำมีน้ำตาหยดใสไหลรินลงมาเปรอะแก้ม ริมฝีปากบางขบหากันเพื่อกลั้นก้อนสะอื้นที่จุกอก พิรุณช้อนสายตาฉ่ำน้ำมองสบสายตาคมดุ ดวงตาสั่นระริกกดดันให้อีกคนรู้สึกผิดขึ้นมาทันที

พระอถัยมณีตัวต้นเหตุตอนนี้ เลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูกไปหมด เขามองตามมือตัวเองที่บีบแขนเรียวนั่นจนขึ้นรอยแดงอย่างรู้สึกผิด เขาใช้อารมณ์กับอีกคนมากเกินไป แล้วกับอารมณ์ของคนท้องที่ไม่คงที่ตอนนี้พิรุณอาจจะกำลังเสียใจมากๆก็ได้

สุดท้ายเขาจึงได้แต่ดึงอีกคนมากอด มือหนาบรรจงลูบหัวปลอบโยนเพื่อให้อีกคนบรรเทาความเสียใจไปได้บ้าง

"โอ๋ๆคนดี พี่ขอโทษ พี่ขอโทษหนา พี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว"

เสียงทุ้มเข้มที่แต่ก่อนแข็งกร้าวอ่อนลงหลายส่วน เขาลูบหัวคนในอ้อมอกแผ่วเบาอย่างไม่เคยเป็น ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเขาไม่เคยคิดว่าพิรุณน่ารักน่าเอ็นดูเลยสักครั้ง แต่กับตอนนี้เขากลับเห็นต่างกับตัวเองในอดีต

บรรยากาศไม่คุ้นเคยรอบตัวของอีกคนทำให้เขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่บอกไม่ถูก จากก่อนหน้าที่พิรุณเป็นพวกปากร้ายใจร้อน ถ้าให้เปรียบก็คงจะเหมือนกองไฟขุมใหญ่ที่พร้อมเผาไหม้หากไปทำอะไรให้อีกคนไม่พอใจเข้า

ส่วนพิรุณในตอนนี้คือสายฝนอันชุ่มฉ่ำโดยแท้ ทั้งกลิ่นอายฝนเย็นรอบตัวที่ชวนสะบายใจจากกองไฟขุมใหญ่แปรเปลี่ยนเป็นน้ำเย็นชะล้างจิตใจ

ทางพิรุณที่ร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัวก็ก้มหน้างุด เขางงกับตัวเองมากทั้งๆที่ไม่ใช่คนร้องไห้ง่ายหรือขี้งอแง ทำไมหนอทำไม ตัวเขาในตอนนี้ถึงได้ทำตัวขี้แยแบบนี้

คนตัวเล็กกว่าก้มหน้างุดหนีความเขินอายก่อนหน้า เอาเป็นว่าเขาจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแล้วหลับไปทั้งอย่างนี้เลยแล้วกัน!

อ้ยย ตะหนูของมัมหมี ผีเสื้อตะหมุดอ่าา

น้องตลอดไปป???

ไอ่พิ้อภัยกล้าดียังไงมาทำลูกเรา! ลูกเราตัวเท่านี้เองนะ??

ต้าวววววววว ตะแน๋วๆ

ฝากเอ็นดูน้องด้วยน้าบบบ

#ผีเสื้อสมุทรจะเลี้ยงลูก