ตอนที่ 2 อิมเมจ
600 คำ
"คัท!!!!"
"เลิกกองได้" เสียงของคินผู้ช่วยผู้กำกับละครแล้วยังทำหน้าที่เป็นผู้จัดการกองถ่าย รูปลักษณ์หล่อเหลาไม่ต่างจากพระเอกในละคร เพียงแต่ว่าคินชอบการทำงานเบื้องหลังเสียมาก
"น้องอิมเมจสุดยอดไปเลย แค่เทคเดียวผ่าน" ปันคือสาวประสอง หุ่นล่ำบึกบึนใบหน้าแต่งเติมจัดจ้านตลอดเวลา ทำหน้าที่ผู้จัดการงานส่วนตัวให้อิมเมจตั้งแต่สมัยเข้าวงการใหม่
"ไม่ขนาดนั้นหรอกพี่ปัน อิมเหนื่อยแล้วกลับไปนอนเลยนะ" ใบหน้าสวยใสราวกับตุ๊กตาของอิมเมจ ส่งผลให้เป็นดาวรุ่งของวงการซีรี่ย์ ซึ่งเธอจะเลือกรับงานที่ไม่ต้องเล่นบทเลิฟซีนหรือหวืวหวาให้คนอื่นต้องจดจำแบบผิดๆ แถมยังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยนั่นอาจจะส่งผลต่อชื่อเสียงสถาบัน
"น้ำครับน้องอิม" คินวิ่งมาพร้อมแก้วน้ำดื่มอุณหภูมิเย็นจัด ต่างกับอากาศในหน้าร้อน แทบจะเผาทุกเรือนร่างที่อยู่กลางแจ้ง
"อ่อ ขอบคุณค่ะพี่คิน" มือบางหยิบยกขึ้นดื่ม เรียกอาการสดชื่น เมื่อรู้สึกง่วงนอนเต็มที
"เหนื่อยไหมวันนี้ พี่ว่าเราเล่นดีนะไม่ต้องเสียเวลาถ่ายหลายรอบ" เขาชวนเธอในคุยโดยที่ปันยังยืนอยู่ สายตาที่มองร่างบางนั้น อาการเด่นชัด ไม่แปลกที่คนอื่นจะเดาความรู้สึกคินได้
"นิดหน่อยค่ะ แต่อิมไปก่อนนะคะคุณแม่รอแล้ว"
บ้านอิมเมจ.....
"วันนี้เตรียมอะไรอร่อยให้อิมกินบ้าง" กระเป๋าสะพายถูกวางลงไว้กับโซฟา ร่างบางเดินวนสำรวจรอบโต๊ะอาหารเหมือนทุกวัน
"สารพัดเมนูเลยลูก" นวรีบอกกับลูกสาว ที่ทำงานหนักทุกวันไม่เว้นแต่เรื่องไปเรียน สลับเวลาได้ แถมยังมีเกรดดีมาโชว์ตลอด
"นั่งลงสิป๊ามีเรื่องจะคุย"
"เรื่องอะไรทำไมป๊าหน้าตึงเชียว" อิมเมจลากเก้าอี้ออกให้แม่เธอได้นั่งลงก่อน แล้วดึงเก้าอี้ด้านข้างออกนั่งลงตาม
"คือ...." เสียงลากยาวของนวรีที่ไม่กล้าเอ่ย เพราะรู้อยู่แล้วว่าลูกสาวหัวดื้อรั้นขนาดไหน จำใจยอมให้สามีพูดแทรก
"จำสัญญาเรื่องงานแต่งของเราได้ไหม มันถึงเวลาที่ต้องจัดให้จบตามกำหนด" สุนทรกดน้ำเสียงเข้มกึ่งบังคับ
"แ..แต่งงาน!!!อิมไม่พร้อมค่ะ ตอนนี้อิมมีงานแล้วกำลังจะมีเงินย่อมหาใช้หนี้บริษัทของป๊าได้ ขอแค่เวลาเท่านั้น" อิมเมจดันตัวลุกขึ้น แต่ทว่าถูกกระชากแขนเรียวให้นั่งลงตามเดิม นวรีลุ้นอยู่ในใจทุกนาทีเกรงว่า นิสัยของลูกสาวจะพานทำให้สองพ่อลูกมีปากเสียงกัน
"อีกกี่ชาติถึงจะมีเป็นพันล้าน" สุนทรไม่ยอม กระแทกน้ำเสียงเข้มดังขึ้นกว่า เขาต่างหากที่เป็นหัวหน้าครอบครัว นิสัยนับหน้าถือตา หากผิดคำพูดเกรงจะเสียชื่อเสียงตามมา แล้วเงินใช้หนี้ก้อนโตของธุรกิจจะหายไปเพียงพริบตา
"นี่อิมเป็นลูกนะคะไม่คิดจะนึกถึงจิตใจบ้างหรอ ไอบ้านั่นเคยแกล้งอิมสารพัดป๊าม๊าลืมแล้วหรอคะ" ใบหน้าคล้ายตุ๊กตาหันมองใบหน้าพ่อแม่สลับกัน ขอความเห็นใจ
"ลูกสิควรทำเพื่อตอบแทนคืนบ้างต่างหาก" ผู้เป็นพ่อย่อมไม่ยอมอยู่ดี
"พี่เขาตอบตกลงมาแล้วนะอิมลูก" เธอได้คุยกับทางด้านของเพื่อนสนิทอย่างหยาดอรุณ ซึ่งดูจะชื่นชอบอิมเมจอยู่ก่อนแล้ว ถ้าได้เป็นสะใภ้คงไม่มีใครกล้ากลั่นแกล้ง
"เพราะแก...ไอ้หน้ามึน!"
................................................
นางเอกปากจัดนะบอกก่อนเลยย
- ผู้เขียน
