บ้านชาร์ค
.
.
.
"คลุมหน้าคลุมตาอย่างกับเป็นอีเห็นกลัวแสง" คำเหน็บแหนมของสามี บอกทันทีที่ภรรยาสาวเดินเข้าบ้าน ใช้ผ้าผืนใหญ่สีเข้มคลุมเกือบมิดใบหน้า เห็นเพียงแววตากับจมูกเล็กๆเท่านั้น นับเป็นคำทักทายปกติของยามเจอหน้ากัน
"ถ้าหนูเป็นสัตว์สงวนขนาดนั้น พี่ไม่เป็นสัตว์ดึกดำบรรพ์ซะเลยล่ะ" เสียงหวานนึกหยอกย้อนกลับ แอบนึกคิดในใจ ทำไมสาวถึงได้ชอบเขาในลุคแบบนี้ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเสียเลย
"ต่อปากต่อคำเก่งนะเบ่บี๋ ระหว่างฉันไม่อยู่อย่าเผาบ้านล่ะ" เขาต้องไปเจรจาคุยธุรกิจที่ไต้หวัน ชีวิตที่ไม่อยู่ในเส้นทางสวยงาม มักมีอุปสรรคระหว่างทางเสมอ รวมถึงพันธะที่เขาไม่อยากเอาใครมาเป็นจุดอ่อน กลับมาถึงแล้ว เริ่มส่งความรู้สึกบางอย่างแก่ใจแกร่ง
จุ๊บ~
"เกิดอะไรขึ้น!!!" ชาร์คก้าวเท้ายาว จับแขนเรียวกระชากมา จนแรงกระแทกปะทะหน้าอกแกร่ง ก่อนก้มลงเปิดผ้าจูบหน้ามน ทว่า! รอยแดงขนาดใหญ่ บนแก้มเนียนเด่นชัด เขาเปลี่ยน
