กว่าเฮียเดย์จะปล่อยฉันได้ก็เช้าของอีกวันแต่ดีนะเมื่อคืนเขายอมให้ฉันได้นอนบ้างไม่อย่างนั้นไม่อยากจะคิดเลย ตื่นมาก็ไม่เจอเขาแล้ว รีบลุกไปแต่งตัวน้ำไม่อาบรีบจัดกลัวเขากลับมาเจอ แต่งตัวเสร็จกำลังจะออกจากห้องก็หันไปเจอกระดาษโน๊ตวางไว้ที่หัวเตียง
'ห้ามออกไปจากห้องไม่งั้นเจอดีแน่...'
อ่านเสร็จเบะปากมองบน อย่าคิดว่าฉันจะร้องไห้ฟูมฟายนะ ระดับนี้แล้วแกร่งกว่าที่เขาคิดเยอะ!! ฉันหยิบปากกาออกมาเขียนตอบ...
'รอก็โง่สิค่ะ'
เขียนดสร็จก็ค่อยๆ ย่องออกจากห้องเดินแอบๆ กลัวคนเห็น พอพ้นจากร้านแทบจะวิ่งขึ้นรถแท็กซี่เลย กลับมาถึงห้องจัดการอาบน้ำแต่งตัว แต่เห็นสภาพร่างกายตัวเองแล้วก็อดน้ำตาคลอไม่ได้
วันนี้มันต้นเดือนเมื่อวานเงินเดือนออกฉันเลยตั้งใจนำเงินส่วนหนึ่งไปซื้อมือถือไว้ใช่สักเครื่องจะเอาไว้ติดต่อเนยและเรื่องงาน มันเหงาไม่ได้คุยกันเลย เผื่อใครมีธุระจำเป็นอะไรด้วย ว่าแล้วก็มุ่งหน้าไปที่ห้างมันมีร้านช็อบถ
