ในที่สุดเฮียเดย์ก็ยอมรับแล้วสินะ ว่าฉันมันเป็นแค่ผู้หญิงที่ยอมขายตัวเพื่อแลกกับเงิน เฮียเดย์ไม่เคยมองฉันเกินกว่าผู้หญิงขายตัวเลย ทำไมมันหน้าไม่อายแบบนี้นะ ทำไมถึงอยากได้อะไรมากไปกว่านี้!! พอแล้วหยุดแล้วเพราะมันจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย ตลอดเวลาฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงขายตัวในสายตาเฮีย....
"นั่นสินะ...นาวมันโง่เองที่ยอมรับข้อเสนอบ้าๆ นั่น!! แต่มันกำลังจะจบแล้วล่ะ" ผลักคนตัวสูงออกแต่ก็โดนเขาจับมือรวบกดไว้บนหัว ฉันพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงคนตัวสูงกว่าไม่ได้
"หยุดดิ้นได้แล้วนาว!"
"ไม่!" ฉันดิ้นแรงขึ้นอีกเฮียเดย์ก็จับไว้แน่นจนเริ่มเจ็บข้อมือไปหมดแล้ว ฉันพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้
"นาวหยุด"
"อย่ามาสั่ง เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว! พอคืนนี้ผ่านไปนาวก็จะได้เป็นอิสระจากเฮียสักที ได้ยินไหมมันกำลังจะจบลงแล้ว" เฮียเดย์จ้องหน้าฉันนิ่งด้วยสายตาดุดัน
"ปล่อยนาวเถอะเฮีย อย่าทำแบบนี้เลย เราไม่ได้เป็นอะไรกัน" มองหนาเฮีย
