“คุณเอวา...” เปาโลเร่งฝีเท้าจนมายืนดักหน้าเอวาอยู่ห่างออกมาเล็กน้อย “ผมว่าคุณเอวารับกุญแจไปเถอะครับ รถจอดรออยู่ด้านหน้าแล้ว...”
“หูหนวกหรือไง!!!!...ฉันไม่ต้องการ ไม่เอา ไม่อยากได้ เข้าใจมั้ย” เอวาเสียงดังใส่เปาโลอีกครั้ง และแสนจะโชคดีที่แถวนี้ไม่มีคนพลุกพล่านมากนัก
“คุณเอวาครับ เราต่างก็รู้ว่า การปฎิเสธและขัดต่อความต้องการของเจ้านายนั่นเป็นการกระทำที่ไม่ควรและไม่ฉลาดเลยนะครับ...” เอวากัดปากตัวเอง เธอย่อมรู้ดี ณ ระดับหนึ่ง ถึงนิสัยส่วนนี้ของครูส เพราะเธอเองก็เจอมากับตัวบ้าง และเธอก็ยังแค้นเขาอยู่ในใจที่คิดว่าไม่มีทางจางหายไป เปาโลพูดต่อเมื่อเอวายังเงียบ “และอีกอย่าง รถคันเก่าของคุณ นายสั่งให้เอาไปขายแล้วครับ...” เอวาเบิกตากว้างมากขึ้น รถคันนั้นเป็นของพ่อเธอนะ แล้วพวกเขามีสิทธิอะไรมาล้ำเส้นขนาดนี้ แต่เหมือนเปาโลจะเข้าใจความคิดของเอวา “ดรูว์ เองก็เห็นด้วยครับ...” เปาโลบอก โดยเขาบอกกับพ่อ
