“ทำไมถึงยังไม่ลาออก!” ครูสกดเสียงต่ำ ดวงตาจับจ้องมองเอวาที่นั่งอยู่บนเตียงพร้อมจะนอน
“ฉันบอกตอนไหนว่าฉันจะลาออก” เอวาพูดด้วยน้ำเสียงปกติที่สุด
“แล้วใครอยากฟังความคิดเห็นของเธอ ฉันสั่ง เธอมีหน้าที่ต้องทำตาม” เอวาเงียบเสียงลงทันที และเธอก็รู้อยู่แล้วว่าไม่มีประโยชน์ที่จะต้องคุยกัน เอวาจึงขยับเพื่อที่จะนอนก่อนหน้านี้ไม่กี่วินาทีก่อนที่จะโดนขัดขวาง
ครูส ขบฟันแน่น ความเดือดดาลของเดิมที่สะสมมาตลอดเช้ายังอยู่ มาเพิ่มเติมหลังจากที่เขาพึ่งกลับมาเมื่อสักครู่และทราบว่าเอวายังไม่จัดการเรื่องลาออก และนี่เธอยังทำเป็นว่าคำสั่งของเขาไม่มีความหมาย
“อุ้ย! อร้ายยยยยย” เอวาร้องออกมา เมื่อถูกฝ่ามือแข็งแรง ลากลงจากเตียง เธอตั้งหลักยืนไม่ทันเมื่อครูสกระชากเธออย่างแรง จนเธอทรุดล้มนั่งอยู่กับพื้นแทบเท้าของเขาโดยที่เขาไม่ปล่อยแขนของเธอ “ปล่อยฉันนะ มันเจ็บ” เอวาร้องบอกพร้อมกับพยายามแกะมือของครูสออกจากท่อนแขนด้าน
