ซาตานอหังการ์

#2

“อีกชิ้นของเธอนะ...” ครูสเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ใจดี ที่เอวารู้สึกได้ว่า     ‘เสแสร้ง’ แต่... เอวาขยับเคลื่อนไปยังถาดอาหาร เธอหยุด และส่งสายตาให้ครูสขยับออกไป “...ถ้าหิวก็เดินมาหยิบ...” ครูสไม่ขยับแต่กินเบอร์เกอร์ส่วนของตัวเองต่อจนคำสุดท้าย โดยที่ไม่เห็นสายตาของเอวา...เอวาขยับเข้าไปใกล้ครูสที่กำลังเปิดฝาขวดน้ำ

ควับบบบบ!!!!....เพล้ง!!!....โอ้ย!!!!  เอวาร้องออกมา เมื่อครูสที่เธอคิดว่า ‘เผลอ’ ขวดน้ำอีกขวดที่เอวาหยิบและกำลังจะฟาดไปที่ศีรษะของเขา แต่เขาก็ใช้อีกมือคว้าขวดในมือของเอวาไว้ได้อย่างรวดเร็ว ครูสทิ้งขวดน้ำที่เขาดื่มไปบางส่วนล่วงลงกับพื้นเพื่อที่มือนั้นคว้าจับข้อมือเล็กอย่างรวดเร็ว เร็วกว่าที่เอวาจะผละหนีไปจากตรงนั้นได้

“หยิบ...ขึ้น...มา” ครูสย้ำทีละคำ ด้วยน้ำเสียงลดต่ำ โดยให้สายตาของเขาบอกสิ่งที่เขาสั่ง ‘เบอร์เกอร์’ ที่ล่วงลงพื้น

“โอ้ย!...ไอ้เลว!...ปล่อยฉันนะ” เอวาใบหน้าเหเกและพยายามแกะมือแข็งแรงนั้น เพราะความเจ็บที่ข้อมือที่ครูสกำแน่น เหมือนกระดูกตรงส่วนนั้นของเธอจะแหลกด้วยน้ำมือเขา ครูสจึงก้มลงหยิบเบอร์เกอร์นั้นเสียเอง เมื่อเอวาไม่สนใจคำสั่งของเขา 

“อื้มมมม....มืมมมมม...” เอวาปิดปากตัวเองแน่น พร้อมกับส่ายหน้าหนี เมื่อครูสหยิบเบอร์เกอร์ชิ้นนั้น พยายามยัดเข้าปากของเธอ การดิ้นรนขัดขืนของเอวา ทำให้เธอเสียหลักล้มลงบนเตียงนอน ซึ่งครูสก็ตามติดร่างกายเธอไปเช่นกัน

“กิน!...เมื่อให้กินดีๆ...ไม่ชอบ...กิน” สงครามสร้างความเกลียดชังเกิดขึ้น เมื่อเอวาพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากการกระทำอันชั่วช้าของครูสที่เขายัดเบอร์เกอร์ใส่ปากเธอ “เคี้ยว!!!...” ใบหน้าของเอวาเต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ยังคงไหลออกมา มือเล็กทั้งสองของเธอไม่ทำให้ครูสรู้สึกสะทกสะท้าน เพราะเขานั่งคร่อมร่างเธอไว้และมือข้างหนึ่งก็ปิดปากเธอไว้ เมื่อเขายัดเบอร์เกอร์บางส่วนเข้าปากเธอได้ เอวาต้องทำตามคำสั่งนั้นเมื่อเธออ่อนแรง แน่ละ! เพราะเธอไม่ได้กินอะไรเลยมาหนึ่งวัน ด้วยความกังวลและเครียดทำให้เธอไม่นึกอยากกินอะไร และเธอไม่ต้องการทุกอย่างของครูสเข้าไปไหลเวียนในร่างกายเธอ 

เอวาต้องเบิกตากว้างขึ้นเมื่อขวดน้ำ ขวดที่เธอจะเอามาฟาดครูสมันล่วงบนเตียงนอน ตอนนี้มันอยู่ในมือครูสที่เขากำลังเปิดฝาและเป็นที่เธอคาดไว้ “อร้ายยย!!!!....คอก!!!...อื้มมมม...” ครูสเทน้ำจากขวดราดใส่หน้าเอวาที่หลับตาลงทันทีเช่นกัน ครูสไม่พอใจเท่านั้นเขาบีบคางเธอและเอาน้ำกรอกใส่ปากเธอจนเธอสำลัก ไอ.... เอวาร้องไห้ออกมาอย่างที่เธอไม่คิดว่าความเสียใจแบบนี้มันจะกลับมาอีกครั้ง ด้วยต้นเหตุเดิม ‘ครูส กัส แอชเชอร์’ ความป่าเถื่อนของเขาทำให้เอวาที่เกลียดเขาเป็นทุนเดิมอยู่เพิ่มเป็นทวีคูณมากขึ้นในทันที

“ฮือออออ....แกมันเลว....ฮือออออ” เอวาตะโกนด่าครูสที่ยังคร่อมเธอ เขาแสยะยิ้มออกมา 

“…ฉันต้องการ ‘เดม่อน’...” และแล้วสิ่งที่เอวากลัวมากที่สุด ก็ประจักษ์แจ่มแจ้ง

“…ไม่!...ทำไมต้องมายุ่งกับเรา...ถ้าแกอยากมีขนาดนั้น...ก็ไปหาจากผู้หญิงของแกสิ” ครูสหันมาจ้องเอวาอย่างกับพยายามจะฆ่าเธอด้วยสายตา    ‘ทริกซี่’ ภรรยาของเขา ใช่!ในเมื่อยังไม่หย่ากัน ทริกซี่เป็นหมัน สาเหตุที่ทำให้เขาให้ความสนใจทริกซี่น้อยลง และนั้นยังเป็นสาเหตุของการนำพาเรื่องราวร้ายๆระหว่างทริกซี่และเขา จนเลวร้ายถึงการฟ้องหย่า

“เก่งนิ!...แนะนำฉันได้ถึงแบบนั้น...ก็หาทางหนีออกจากที่นี่ให้ได้...เพราะสำหรับฉันเงื่อนไขเดียวที่เธอจะไปจากที่นี่ได้ คือ เดม่อน เป็นการแลกเปลี่ยน...ไม่อย่างงั้นเธอก็อย่าหวังจะได้เห็นหน้าเดม่อน...เธอคงต้องเห็นหน้าฉันคนนี้แทนไปตลอด...”  เอวาเม้มปากกัดกรามข่มอารมณ์ คำพูดของครูสในตอนนี้ทำให้เธอรู้ว่า โดโนแวนทำตามคำขอร้องของเธอ ‘สำเร็จ’ ครูสหาเดม่อนไม่เจอ และเอวาฉลาดพอที่จะไม่ท้าทายครูสให้เขาทำมากกว่าที่ทำตอนนี้ ที่เธอไม่รู้ว่าเขาทำอะไรบ้างนอกเหนือจากการที่เขา ‘ลัก’พาตัวเธอมา เพื่อมาต่อรอง...

“แก ‘ฆ่า’ ฉันตอนนี้ได้เลย” เอวาตอบกลับสายตาท้าทายเขา ครูสจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเอวามีสายตาแบบไหนยามที่เธอไร้เดียงสา คืนนั้นเมื่อเจ็ดปีก่อน    ผู้หญิงทุกคนของปาร์ตี้งานโรงเรียนล้วนแล้วแต่คลั่งไคล้เขา เขาได้รับเชิญไปร้องเพลงตอนนั้นเขาอายุเพียงยี่สิบเอ็ดปี และสิ่งที่เลวร้ายกับเขาเกิดขึ้นในวันนั้นเช่นเดียวกัน

“…‘ฆ่า?’…เอวา เธอดูหนังมากไปเหรอเปล่า?...นี้มันชีวิตจริง!...ครูส กัส แอชเชอร์ ไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกนะ...มันผิดกฎหมาย” ครูสพูดไปพร้อม     ยิ้มเยาะเอวาไปด้วย

“แกลักพาตัวฉันมา...มันก็ผิดกฎหมาย” เอวาตะโกนใส่ครูส

“เธอเข้าใจอะไรผิดไปเหรอเปล่า...เธอหนีการแต่งงานมาต่างหาก...” เอวามองครูสด้วยความตกใจและคาดไม่ถึง

“ไม่จริง!...ต้องไม่มีใครเชื่อแบบนั้น” ครูสยิ้มอย่างมีชัย บ้านของเอวาอยู่ติดกับโครงการหมู่บ้านที่กำลังมีการก่อสร้างอยู่ เปาโลไม่เคยทำให้เขาต้อง ผิดหวัง แผนเอาตัวเธอออกมาจากบ้านเธออย่างที่ไม่ทิ้งหลักฐานว่าเธอถูกลักพาตัวมา แต่ให้ทุกคนรวมถึงเจ้าหน้าที่ ต้องคิดว่าเอวาหนีการแต่งงาน เอวาหวลคิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอ

เอวาที่แต่งตัวแต่งหน้าพร้อมเข้าพิธีแต่งงาน คิ้วเรียวต้องขมวดเข้าหากัน เมื่อตอนนี้เธออยู่เพียงลำพังในห้องนอนของตัวเอง “...กุก...กัก..ตุก!...” เอวาเปิดม่านแต่ว่างเปล่าเมื่อเธอมองจากในห้องผ่านประตูกระจก เอวาหันหลัง... “...กุก...กัก...”

“ครืดดดด...” เสียงประตูกระจกเลื่อน เมื่อเอวาปลดล็อค... ดวงตาเธอเบิกกว้างและปิดลงทันที เมื่อมีผ้ามาปิดจมูกเธอจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว 

“ไปเลย!...” เปาโลเอ่ยสั้นๆ เมื่อเลื่อนปิดผ้าม่านและประตูกระจกระเบียงห้องของเอวา เขาใช้อุปกรณ์แม่เหล็กที่ทำให้ประตูดูเหมือนถูกล็อคจากด้านใน กระเช้ารถดับเพลิงค่อยๆขยับออกจากระเบียงห้องพร้อมร่างไร้สติของว่าที่เจ้าสาว

“…ก็ต้องดูกันต่อไป...” ครูสพูดเสียงหยันๆ ใส่เอวาที่เริ่มดิ้นรนออกจากใต้ร่างเขา อีกครั้ง เสียงกรีดร้องของเอวาจู่ๆก็เงียบลง พร้อมกับดวงตาที่ปิดลง ‘หมดสติ’  

ครูสช้อนตัวเอวาขึ้น “เปิดประตู” เสียงทรงพลังดังออกไป เพียงเสี้ยววินาทีประตูห้องก็ถูกเปิดกว้างขึ้น ครูสเดินออกจากห้องพร้อมร่างไร้สติของเอวา ทางเดินที่ไม่กว้างมากนักช่วงขาแข็งแรงของครูสก้าวอย่างมั่นคงและเดินขึ้นบันได สู่ตัวบ้าน เพราะห้องแห่งนี้อยู่ใต้ดินของบ้าน ครูสที่เห็นบ้านหลังนี้ครั้งแรกเขาชอบมันมากและช่างเป็นโชคดีของเขาที่มีป้ายติด ‘ขาย’ และเมื่อมีการสำรวจบ้านหลังนี้ มีห้องใต้ดินที่มองจากภายนอกแล้วไม่มีทางรู้ได้เลย 

ครูสเดินขึ้นมาบนห้องนอนอีกห้องของบ้าน แน่นอน!ไม่ใช่ห้องนอนของเขา สองวันที่ครูสได้พักจากงาน ‘สนุก’ ครูสคิดแบบนั้น กับของเล่นมีชีวิต ที่ตอนนี้เขากำลังค่อยๆวางร่างที่เปียกชื้นและหมดสติ “แค่วกกกก....” เสียงชุดเจ้าสาวที่ถูกฉีกขาดออกจากร่างบางที่ยังคงไม่ได้สติบนโซฟาตัวยาว รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าครูสเมื่อสายตาสำรวจเรือนร่างของเอวา ‘สวยงาม’ เอวามีเรือนกายที่สวยงามและความอวบอิ่มของดอกไม้ตูมนั้นก็เกินตัวมาก ประสบการณ์อย่างครูสเขามองออกว่าของเธอนั้นไร้การแต่งเติมด้วยมือหมอ ครูสหยิบเศษผ้าที่เขาทิ้งไว้กับพื้นขึ้นมาและเดินไปยังประตูทางออกจากห้อง เพราะเขาต้องใจดีกับเธอสักหน่อย โดยให้เธอได้นอนพัก

“เอาพวกนี้ไปทำลายทิ้งซะ!!!” ครูสยื่นเศษผ้าให้กับเปาโล

“ให้หาเสื้อผ้าให้เธอมั้ยครับ” เปาโลเอ่ยถาม เมื่อครูสไม่มีคำสั่ง

“ไม่ต้อง” ครูสตอบกลับสั้นๆ ไม่มีเหตุผลให้กับเปาโล และเปาโลก็ไม่ถามกลับ