“แม่โกรธแล้ว ลุงครูสต้องช่วยผมล้างสีพวกนี้ออกให้หมดนะครับ” ครูสที่เงียบมาตลอด ยิ้มให้กับเดม่อนและพยักหน้า เมื่อเดม่อนรู้สึกถึงความปลอดภัยจากการคาดโทษของเอวา เสียงหัวเราะของพ่อลูกก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เอวาเดินออกมานอกบ้าน เธอเดินไปยังริมสระน้ำ เธอหย่อนขาลงไปในสระกวัดแกว่งเท้าไปมาในน้ำ ดวงตากลมก้มมองคลื่นน้ำที่เธอทำขึ้นมาเองและนั่งคิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ จิตใจเธอไม่ได้สงบลงเลยเพราะเธอถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า
“ตั้งแต่ผมติดตามเจ้านายมา ผมไม่เคยได้ยินเสียงหัวเราะแบบนี้ของนายมาก่อนเลยครับ” เอวาไม่ได้หันกลับไปมองคนพูด ‘เปาโล’
“เปาโล คุณรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา” เอวาที่ไม่เคยคิดว่าเธอจะสนใจในเรื่องของครูส แต่ช่วงเวลาที่เธอได้อยู่กับเขา ความแปรปรวนของครูส ทำให้เธอสงสัยในตัวเขา
“ผมไม่สามารถพูดได้ เอาเป็นว่าผมเองก็ไม่ได้รู้เรื่องของเจ้านายทั้งหมดแต่สิ่งที่ผมรู้ ผมบอกคุณไม่ได้ แต่ผมอยากจะเตือน
