ไทเลอร์มองที่จูเลียน่า พลังสีทองที่หมุนเวียนในตัวเธอมันคล้ายคลึงกับพลังของท่านเซซิเลียไม่มีผิด..
“ตกลง เพียงแต่สัญญาของข้าจะสิ้นสุดเพียงสามปีเท่านั้น หากครบสามปีข้าจะไม่รับใช้เจ้าอีกแล้ว และทุกๆ การใช้งานเจ้าจะต้อง ให้ข้าดื่มเลือด..”
อดัมมองที่จูเลียน่าอย่างเป็นห่วง ทว่าเขาไม่กล้าพอที่จะเอ่ยปากห้ามออกไป เพราะนี่เป็นสิ่งที่ท่านจูเลียน่าต้องตัดสินใจเอง
“ตกลง ข้อแม้ของข้าคือนอกจากเจ้าจะต้องเชื่อฟังแล้ว เจ้าจะต้องอยู่ในร่างแมวตลอดระยะเวลาที่อยู่กับข้า…”
โซ่ที่พันธนาการไทเลอร์เอาไว้อยู่ๆ ก็แหลกละเอียดเป็นผุยผง แมวตัวน้อยเดินเข้าไปหาจูเลียน่า
“จะให้ข้ากัด หรือว่าจะกรีดเลือดออกมาเอง?”
“ขอมีดหน่อยอดัม”
เขาส่งมืดเล่มเล็กให้จูเลียน่าด้วยสายตาที่เป็นห่วง เธอส่งยิ้มให้เขาราวกับว่าเธอจะไม่เป็นไร
จูเลียน่ากรีดที่ข้อมือของเธอเบาๆ ไทเลอร์กระโจนเข้าหาเลือดของจูเลียน่าอย่างหิวโหย แมวขาวตัวอ้วนเลียเล
