เลียมลุกขึ้นนั่งบนเตียง ที่ข้างกายของเขาคือลิเลียนที่กำลังนอนหลับอยู่
ขู่แรงเกินไปรึเปล่านะ..เธอจะโมโหเขารึเปล่า?
เขาพูดไปด้วยอารมณ์โกรธล้วนๆ เขาไม่พอใจอย่างมากที่เธอบอกเขาว่าหัวใจเธอมันไม่ได้เต้นแรงเพราะเขาอีกแล้ว…
มันโมโหและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน
เหตุใดถึงได้หมดรักกันง่ายดายเพียงนี้ ต่อให้เธอตายเขาก็จะไปพาดวงวิญญาณของเธอมาอยู่กับเขาอยู่ดีเพราะว่าเขาและเทพฮาเดสคือเพื่อนสนิทกัน
เหตุใดจะต้องกังวลกับความตายถึงเพียงนั้น ที่โลกมนุษย์นี้ไม่ใช่ที่อยู่ของเราสักหน่อย!
เลียมถอนหายใจ ก่อนจะล้มตัวนอนลง
หวังว่าเธอจะไม่เสียใจกับคำพูดของเขาหรอกนะ…
…….
อดัมก้มลงไปจูบที่เท้าของจูเลียน่าอีกครั้ง เขาช้อนตามองใบหน้าของสตรีที่เราหลงใหลมาโดยตลอด…
“หากเป็นสิ่งที่ข้า สามารถทำให้ท่านมีความสุข ข้าก็ยินดีทำครับ”
จูเลียน่ายกยิ้มอย่างพอใจ เธอยกเท้าที่ขาวเนียนของเธอไปวนที่ตัวตนของอดัมเบาๆ
“ถอดเสื้อผ้าออกสิอ
