กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกคามิเลียลอยมาตามลม นิ้วมือเรียวยาวของลิเลียนกำลังยกแก้วชาขึ้นมาดื่ม
เธอปรายตามองท่านพ่อที่นั่งอยู่ตรงข้าม
“…งานพิธีฉลองบรรลุนิติภาวะของตระกูลสเวนเป็นยังไงบ้าง?”
“ก็ดีค่ะ จูเลียน่ายังเป็นที่น่ารังเกียจของสตรีชนชั้นสูงเช่นเดิม”
เคาน์มาทิลด้ามองที่ถ้วยชาก่อนจะยกยิ้มขึ้นมา
“ตำแหน่งราชินีแห่งชนชั้นสูงเป็นของลูกนั้นถูกแล้ว รักษามันไว้ให้ดีเพราะว่าพ่อต้องใช้มัน”
ลิเลียนวางแก้วชาลงบนโต๊ะ
“ทราบแล้วค่ะ ลูกก็ไม่ยอมให้ใครมาแย่งไปอยู่แล้ว โดยเฉพาะจูเลียน่า”
“กับท่านแกรนด์ดยุคเป็นอย่างไรบ้าง?”
เธอถอนหายใจ
“ตั้งแต่วันที่เขามาเป็นคู่ควงเต้นรำให้ลูก ท่านเลียมก็ไม่ติดต่อมาเลยค่ะ!”
“ลิเลียนพ่อค่อนข้างคาดหวังนะ ราชอาณาจักรกันนาร์มีแกรนด์ดยุคเพียงแต่ตระกูลเดียว เรามิอาจเสียตำแหน่งแกรนด์ดัชเชสให้ตระกูลใดได้…ถึงแม้ท่านแกรนด์ดยุคจะได้ชื่อว่าเป็นชายที่มองสตรีราวกับของเล่น แต่พ่อมั่น
