ลูกค้าเท่านั้น / 2
1177 คำ
เสียงกระเส่าของลูกค้าสาว ปลุกเร้าอารมณ์ของย่างถึงที่สุด เขาตวัดลิ้นผ่านกลีบเนื้อของเธออย่างถี่รัวจนกระทั่งน้ำรักไหลเยิ้มออกมา แล้วก็ค่อยๆ ยืนขึ้น ถอดกางเกงบ็อกเซอร์ของตัวเองลง ดุ้นเนื้อขนาดเขื่องแข็งเด่รออยู่นานแล้ว โซฟาถูกเปลี่ยนให้เป็นแดนรักของทั้งสอง ปรีญาณินนั่งอยู่บนโซฟา เธอใช้มือจับเอ็นอุ่นของวินเข้าไปดูดดุนอย่างไม่เคยทำมาก่อน เธอไม่คิดมาก่อนด้วยซ้ำว่าตัวเองจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ เสียงดูดเลียดุ้นสวรรค์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับเอวรับปากของอีกฝ่ายไปเรื่อยๆ มือหนึ่งก็รวบผมยาวสลายให้กับปรีญาณิน
เมื่อเธอดูดชิมดุ้นเอ็นหวานจนพอใจแล้ว ก็ผละตัวออกแล้ว พลิกตัวเปลี่ยนท่าทาง ร่างบางนั่งคุกเข่าหันหลังบนโซฟา มือทั้งสองข้างเกาะพนักพิงเอาไว้แล้วยกสะโพกขึ้นพอประมาณ ทรวดทรงสะโอดสะองของปรีณาณินนั้น ถือว่าน่าแปลกที่สามีของเธอยังไปมีคนอื่นอีกได้ มือหนาของวินตีฟาดบนบั้นท้ายขาวเนียนของลูกค้าสาวเสียงดังแน่น ก่อนที่เขาจะสอดแกนกายยัดเข้าช่องสวาทของเธออย่างเต็มแรงจนสุดลำ
ปรีญาณินแอ่นตัวทันที มันทั้งเจ็บและเสียวในเวลาเดียวกัน เธอแหงนหน้าสูงพลางครางไม่เป็นภาษาด้วยความเสียว เมื่อแก่นกายที่เธอเพิ่งจะดูดดุนกระแทกเข้ามา
สัมผัสเนื้อบั้นท้ายนุ่ม กับแรงตอดรัดของปรีญาณินสร้างความเสี่ยวซ่านให้กับวินอย่างรุนแรง ยิ่งเขาขยับ ก็ยิ่งรู้สึกซ่านเสียวเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ ลูกค้าคนนี้ช่างเป็นคนที่เขาปรารถนาจะบริการไปเรื่อยๆ
สองมือหนาคว้าเอวของเธอเอาไว้ แล้วเริ่มกระแทกแรงขึ้น
“แรงอีก เอาให้แรกว่านี้” เมื่อปรีญาณินออกปากอย่างนั้น สองมือของวินจึงสอดผ่านทรวดทรงอรชร อ้อมไปจับอกอวบสองเต้าของเธอที่เบียดชิดพนักพิง ก่อนที่จะออกแรงบีบขยำมันอย่างเร้าใจไปพร้อมๆ กับเอวที่โยกกระแทกปะทะบั้นท้ายอวบ
ปรีญาณินขยับตัวพลิกหันหน้าเข้าหา หนุ่มขายบริการ แล้วเอื้อมมือไปคว้าคอของเขาให้โน้มลงมาดูดอกอวบของเธอ เอวบางก็ขยับพยายามให้กิจกรรมไปต่อ
วินรู้ว่าเขาต้องทำอย่างไร ปากก็ดูดดุดยอดปทุมถัน เอวก็ขยับกระแทกต่อไป ลิ้นสากตวัดเลียสลับกับการดูด สัมผัสนี้มันช่างลงตัวและเสียวจนทำให้ปรีญาณินลืมบทสนทนาของสามีเมื่อครู่นี้ไปเสียจนสนิท ทั้งสองคนเร่งเร้าจังหวะจนเสียงหายใจดังหอบเหนื่อย คำพูดแต่ละคำไปฟังค่อนข้างยาก
“ทำแรงๆ เลยฉันใกล้จะเสร็จแล้ว” เสียงบ่นพึมพำไม่เป็นภาษาของปรีญาณินดังขึ้น แม้จะฟังไม่ค่อยรู้ความแต่วินก็พอจะเดาได้ ว่าเธอพูดอะไร เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีก เพราะเขาเองก็แทบจะไม่ไหวแล้วเช่นกัน
เสี้ยวสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะถึงฝัน รูสวาทของลูกค้าสาวเกร็งจนฟิตมากขึ้นกว่าเดิม ทำให้วินยิ่งเสียว และเธอก็ยิ่งครางดังขึ้น สองมือคว้าเอวของคนใต้ร่างมาจับเอาไว้แน่นแล้วกระแทกหนักๆ เข้าไปอีกหลายๆ ครั้ง สองแขนเรียวของปรีญาณินกคล้องอยู่ที่คอของหนุ่มขายบริการแน่นเช่นกัน เธอแอ่นตัวรับแรงกระแทกอย่างสะใจ ปากก็ร้องครางไม่หยุด
เธอไม่เคยได้ลิ้มรสสวาทที่เผ็ดร้อนขนาดนี้จากไหนมาก่อน เพราะกับสามีก็เขินอายจนแทบไม่ได้ทำอะไร
เสียงครางของวินดังขึ้นสุดลำคอจะเปล่ง น้ำคาวแตกกระจายในถุงยางอนามัย เยิ้มจนแทบทะลักสวนลำเอ็นออกมา เมื่ออารมณ์เริ่มสงบลงเสียงของคนทั้งสองก็จางหายไปเพียงครู่
“อยากได้รถรุ่นไหนก็ดูๆ แล้วไลน์มานะ ฉันมีงบให้ 2 ล้าน” วินตาลุกวาวเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขายังไม่กล้าปักใจเชื่อเต็มร้อย ว่าจะได้รถจริงๆ เพราะที่ผ่านมาลูกค้าที่หลงเขามากกว่านี้ ก็ยังไม่เคยเปย์หนักขนาดนี้มาก่อน
“พี่พูดจริงเหรอ”
“หน้าฉันเหมือนคนโกหกหรือไง” ปรีญาณินหันไปพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ผมไม่เคยได้ของชิ้นใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย ขอบคุณพี่มากนะครับ”
“ฉันก็ขอบใจที่เธอช่วยคลายเครียดให้ฉันได้ แต่จะขอบใจมากกว่านี้ ถ้าเธอไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร”
“แล้วเราจะเจอกันอีกเมื่อไหร่” วินไม่เพียงแค่หลงใหลในรางวัลที่ลูกค้าคนนี้ให้ แต่เขายังติดใจเรือนร่างงามของเธออีกด้วย แต่เหมือนว่าปรีญาณินจะไม่คิดเช่นนั้น
“คิดว่าคงไม่เจออีกแล้ว เรื่องซื้อรถฉันจะให้คนของฉัตรช่วยจัดการต่อ แต่ไม่ต้องห่วงเธอได้รถแน่นอน”
“ทำไมล่ะครับ ผมทำอะไรให้พี่ไม่พอใจเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาแทบจะไม่มีแรงเอ่ยเสียงออกมาเสียด้วยซ้ำ เพราะเธอดูเหมือนจะพูดจริง จากน้ำเสียงที่หนักแน่น และสายตาเย็นชา
“ไม่ เธอไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ฉันพอใจบริการของเธอมาก”
“แล้วทำไม...”
“ฉันไม่อยากให้มันเป็นความผูกพัน เธอเข้าใจที่ฉันต้องการจะสื่อหรือเปล่า” วินสั่นหน้าไปมาแทนคำตอบ เขาไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ปรีญาณินต้องการจะบอก มันเกิดขึ้นกับเขาไปแล้ว
“คนสองคนเจอกันบ่อยๆ มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งด้วยกันซ้ำๆ ฉันใจไม่แข็งพอที่จะไม่คิดอะไรหรอกนะ” พอหญิงสาวพูดออกมาเช่นนั้น วินจึงได้เริ่มเข้าใจ เพราะเพียงระยะเวลาไม่นานที่เขารับงานจากลูกค้าคนนี้ มันสร้างความผูกพันให้เขาพอสมควร วันไหนที่ไม่ได้เจอกันเขารู้สึกว่าคิดถึงเธอ ทั้งที่เจอกันไม่กี่ครั้ง มิหนำซ้ำยังแอบตั้งความหวังว่าเธอจะคิดถึงเขาบ้างเช่นกัน
“ผม...”
“ฉันอยากให้เธอจำไว้เสมอว่า ระหว่างเราทั้งสองคน มันแค่ลูกค้ากับผู้ชายขายบริการเท่านั้น ฉันนอนกับเธอแลกกับความสุข ส่วนเธอได้เงินจากฉัน มันคือธุรกิจ” เพราะปรีญาณินพอมองออก ว่าสายตาของวินมันไม่ได้มองเธอเป็นแค่ลูกค้า และเธอก็ไม่ได้อยากมีพันธะผูกพันกับเขา
จึงจำเป็นที่จะต้องตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลม โดยเลือกใช้คำพูดที่มั่นใจว่า เพียงได้ฟังก็จะเข้าใจได้โดยง่ายที่สุด จะได้ไม่ต้องวุ่นวายอะไรกันอีก ส่วนรถที่ซื้อให้เพราะอยากให้จริงๆ เธอคิดว่ารถคนหนึ่งคงจะถูกกว่าบ้านที่สามีจะซื้อให้ผู้หญิงของเขาแน่ๆ
- ผู้เขียน
