ความทรมานเริ่มขึ้นอีกแล้ว แรงกระตุ้นบางอย่างจากภายในบังคับให้เธอสนองตอบ
ชายหนุ่มสอดมือดันหัวเข่าของหญิงสาวให้แยกออกจากกัน เขาทรงตัวขึ้นนั่ง ใช้หลังมือปาดคราบน้ำรักใต้คาง ก่อนจะดึงสะโพกผายงอนเข้าหาตัวตนแรงๆ ตวัดเรียวขาโอบรอบสะโพก ขณะที่กดความแข็งขึง แทรกลึกลงไปในแอ่งสวาท
“อื้อ...”
มันตึงแน่น เหมือนร่างกายจะแยกออกเป็นสองชิ้น เหมือนมีใครบางคนใช้ปลายมีดแหลมๆ กรีดผ่านกึ่งกลางร่างกายเพื่อแยกเธอเป็นเสี่ยงๆ
ลอเรนกระถดสะโพกหนี เธอเจ็บเกือบตาย แต่คนตัวใหญ่ก็ไม่ยอดหยุดผลักดัน หญิงสาวอยากจะหนี แต่กายกับใจของเธอทำงานไม่เหมือนกัน ความคิดของลอเรนเธออยากหนีไปจากตรงนี้เพื่อให้ความเจ็บปวดนั่น...หยุดลง
แต่ในความเป็นจริง แม้จะเจ็บจนน้ำตาเล็ด แต่ร่างกายเธอกลับทรยศ สะโพกผายยกขึ้นรับการแทรกลึก แถมยังกระซิบเร่งเขา เหมือนหมดสิ้นแล้วซึ่งความอาย
.เงื้อมมือมาร
“อึ้ก!” หญิงสาวผวาเยือก เมื่อธารากระแทกสะโพกครั้งส
