เสียงเคาะประตูสองครั้งแรกดังขึ้น และนั่นก็ทำให้เนื้อนวลที่อุ้มเอวาอยู่ในอ้อมแขนสะดุ้งเล็กน้อย สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ไม่ต้องตกใจ แชมมี่คงมาถึงแล้วล่ะ”
แอนดรูลุกขึ้นและเดินตรงไปยังประตูบ้าน จากนั้นก็เปิดออกทันที
“มาถึงไวจังที่รัก...”
ชายหนุ่มพูดได้แค่นั้นก็ต้องเบิกตากว้างตกใจ และก็กระชากประตูให้ปิดสนิทลง ท่าทางประหลาดของแอนดรูทำให้เนื้อนวลอดถามไม่ได้
“เป็นอะไรหรือคะพี่แอนดรู”
แอนดรูหันมามองหน้าหล่อน ก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ
“ไม่... ไม่มีอะไรหรอก พี่คงตาฝาดไป”
เนื้อนวลระบายยิ้มบางๆ และก้มหน้าหยอกล้อกับเอวาต่อไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่าภัยร้ายกำลังย่างกรายเข้ามาใกล้ทุกขณะแล้ว
แอนดรูขมวดคิ้วแปลก และก็คิดว่าตัวเองตาฝาดไปเองจึงตัดสินใจเปิดประตูใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็ไม่มีโอกาสได้แก้ตัวใดๆ อีก
“คุณ... คุณคิริล...”
เสียงอุทานของแอนดรูทำให้เนื้อนวลเงยหน้าขึ้นมอง และก็ต้องหน้าซีดเผือดไร้
