หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จหนุ่มสาวทั้งห้าก็ขยับขยายมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้อีกจุดหนึ่งที่ร่มรื่นไม่แพ้โต๊ะตัวที่เคยนั่งประจำ เหตุผลที่เปลี่ยนเป็นที่นั่งตรงนี้ก็ไม่มีอะไรมาก มีแมวสีส้มตัวหนึ่งมันนอนสบายเป็นคุณนายจับจองโต๊ะอยู่ แล้วสองสาวนี่ก็ตื่นเต้นอยากเล่นแมว
“น่ารักจัง” จ้าวจันทร์เอ่ยขึ้นขณะเกาคางให้เจ้าเหมียว แล้วมันก็เงยหน้าใส่พร้อมหลับตาพริ้มอย่างสบายกายสบายใจ
“แมวแบ๊ว” จักรดุลย์ว่าให้แมวอย่างหมั่นไส้
“เมี้ยว!” เจ้าเหมียวร้องรับอย่างกับรู้ว่ามีคนหมั่นไส้อยู่
“ตัวชอบแมวเหรอ”
“ใช่” ตอบคำถามของฝนทิพย์ ก่อนจะเอนหลบแทบไม่ทันเมื่อเจ้าสีส้มที่นอนให้เกาคางอยู่ดีๆ จู่ๆ ก็กระโดดลงจากโต๊ะแล้ววิ่งหนีไป
“ง่ะ ไปซะแล้ว อยากเล่นด้วยอีกอ่า”
“ชอบแมวมากขนาดนี้ ไปดูแมวห้องเราไหม”
“ห้องมึงไม่มีแมวไอ้เวย์” อธิปัตย์แย้ง
“และมึงก็ไม่ชอบแมวด้วยค่ะเพื่อนเวย์” ฝนทิพย์เสริม
“ทำไมถึงต้องชวนไปดูแมว
