วันต่อมา~
9.30 AM.
“เห้ยไอ้เตนล์ มีอะไรจะบอกพวกกูมั้ยเพื่อน”เวลกับเจเดนเท้าเก้าอี้หันมองเตนล์เดินมาที่โต๊ะกินข้าว
“อะไรของพวกมึง”ผมมองไอ้เวลไอ้เจเดนนิ่งๆ ผมมีอะไรต้องบอกพวกมันก็ไม่มี
“เมื่อคืนนี้มึงพาใครมาห้องครับ”
ผมมองไอ้เวลมันพูด ไอ้พวกนี่แม่งตาดีกันจังว่ะผมว่าเอาเข้าบ้านมาเนียนแล้ว
“กูมาเข้าห้องน้ำตอนตีห้า เห็นหลังแวบๆออกจากห้องมึง”เจเดนบอกเตนล์ เค้าลงมาเจอแวบเดียวแต่ไม่ได้สนใจอะไนเพราะง่วงมากกว่า
“หึ! กูก็ว่าหายไปไหน”งั้นผมไม่ได้เป็นคนพาให้พวกมันเจอแต่เป็นไอรีนแอบหนีออกจากห้องผมไปบ้านพักตัวเอง
“ตกลงใครวะ”เวลถามเตนล์
“ไม่เสือก!”
“แม่งดุว่ะ”เจเดนมองเตนล์ตอบน้ำเสียงสีหน้าเกรี้ยวกราดไม่อยากให้รู้
“ไอ้เวลไปเลยมั้ย พวกกูพร้อมแล้ว”พีทายเดินมาเรียกเวล เตนล์และเจเดนที่บ้านพัก
“เออๆ ไปเลย”เวลตอบสะพายกระเป๋าของส่วนตัวแล้วใส่รองเท้า
ผมถือขนมปังกับนมใส่รองเท้าเดินตามพวกมันไป ข้าวยังไม
