“ฉันโตแล้วนะพ่อเลี้ยง ไม่ใช่เด็กที่ไม่สบายเมื่อไหร่ก็ต้องมีคนกอด” ตะวันพูดขึ้นทันที ถึงเธอจะรู้สึกดีมากแค่ไหนกับการตื่นมาแล้วอยู่ในอ้อมกอดของพ่อเลี้ยงแต่เธอก็ไม่อยากได้รับมันจนเกิดการติดเพราะถ้าวันหนึ่งไม่มีแล้วมันก็คงเป็นเธอที่จะเจ็บปวด
“ถึงคุณจะโต ถึงคุณจะอายุมากกว่าผมถึงห้าปีแต่ผมต้องการมอบความอบอุ่นให้คุณนะคุณตะวัน ตอนนี้คุณไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว เมื่อไหร่ที่ไม่ไหวก็หันมาหาผม คุณมีผมเสมอ” ตะวันหันมองใบหน้าหล่ออย่างช้าๆ หัวใจกระตุกวาบกับคำพูดของพ่อเลี้ยง
“จะไม่หายไปไหนหรอคะ” ตะวันถามขึ้นทันที
“ผมจะหายไปไหนได้ยังไง ในเมื่อคุณคือคนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอด” ทรอสตอบกลับไปตามตรง
ต่อจากนี้เขาจะไม่ซึนอีกแล้ว อะไรที่เขาคิดอยู่ในของหัว เขาก็จะพูดออกไปให้ตะวันได้รับรู้
“ฉันเชื่อพ่อเลี้ยงนะ”
“เชื่อแล้วหรอว่าผมรู้สึกกับคุณจริงๆ” ทรอสที่ได้ยินก็ถามขึ้นเพราะเขาอยากให้ตะวันเชื่อ อยากมีสถานะท
