“ไว้จะแก้ตัวตอนเย็น”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะพ่อเลี้ยง”
“เย็นนี้จะพาไปกินข้าวในเมือง ถือว่าชดเชยที่ทิ้งให้คุณนั่งกินข้าวคนเดียวในตอนนี้” ตะวันยืนยิ้มแก้มปริเพราะคำพูดของพ่อเลี้ยงสุดหล่อ
ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องชดเชยหรือชดใช้ให้เธอเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้อีตะวันคนนี้แทบอยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าลึกๆพ่อเลี้ยงสุดหล่อต้องมีใจให้กันบ้างไม่งั้นคงไม่พูดแบบนี้ออกมา
“ฉันจะรอนะคะ”
“หกโมงเย็นมาหาฉันที่บ้าน” ตะวันพยักหน้ารับรัวๆพร้อมกับโบกมือบ๊ายบ่ายพ่อเลี้ยงที่กำลังเดินออกไป ฉีกยิ้มกว้างๆเอาให้ผู้หญิงที่อยู่แถวนี้รู้กันไปเลยว่าเธอนี่แหละ อนาคตแม่เลี้ยงของที่นี่
“มาทำงานไม่ถึงวันก็จับพ่อเลี้ยงแล้วหรอ” เสียงหวานดังขึ้นอย่างกระแหนะกระแหน ตะวันไม่รอช้าที่จะหันไปมอง ผู้หญิงคนที่เข้ามาทักคือคนเดียวกันกับคนที่มองเธอตั้งแต่เข้ามา
“ไม่ได้จับแต่คุยกันตามประสาคนรู้จัก” ตะวันตอบกลับไปทันที ดูก็รู้ว่าอ
