2
1137 คำ
“สูง ขาว แล้วอะไรยาวยะ”
“อ้าว แกนี่ หุ่นแบบนี้มันการันตีอยู่แล้วล่ะย่ะว่าต้องยาว”
“ตัวสูงจำเป็นต้องยาวเสมอเลยหรือไง”
“เท่าที่ฉันเคยเจอมานะ สูงและใหญ่ คอนเฟิร์มเลยว่ายาวทุกคน” เฌอบอกเสียงสั่นยั่วเม้มปากทำตาเซ็กซี่จนเธออดหัวเราะตามเพื่อนไปด้วยไม่ได้
“พอได้แล้วนังเฌอหื่นกาม วกเข้าแต่เรื่อง 18 บวก ตลอดเลย”
เฌอเห็นเธอยิ้มได้ก็ค่อยสบายใจ ชวนคุยต่อจากนั้น “ฉันนึกว่าแกงานยุ่งจนไม่มีเวลาสนใจใคร”
“เออใช่ ฉันยุ่งจริงแหละ”
“ยุ่งกับคุณธีรัชอยู่น่ะสิ”
เพื่อนตัวดีเหน็บให้พร้อมค้อนกะหลับกะเหลือก เฌอเอมชังนัก พวกมือที่สาม พวกบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งมารู้ว่าเพื่อนที่รักอย่างธาราทิพย์เหยียบขาก้าวสู่สมาคมเหล่านั้น ก็ยิ่งไม่พอใจ
“ใช่” ตอบรับหน้านิ่ง ธาราทิพย์บอกด้วยสีหน้าครุ่นคิด “ฉันยุ่งอยู่กับคุณธีรัชจริงนังเฌอ นี่ทีแรกก็ว่าจะไม่มานะ คุณเขาชวนไปดำน้ำ พายเรือคายัคด้วยกัน เดี๋ยวหลังงานแต่งของเขา ฉันก็จะได้ไปเป็นผู้จัดการรีสอร์ตบนเกาะด้วย เขาบอกว่าแค่ไปนั่งโต๊ะไม่ต้องทำอะไรเลย รับเงินเดือนหกหลักปลาย ๆ เลยนะ มีอีกเยอะแต่ขี้เกียจจะอวด นี่ฉันคิดอยู่ตั้งนานสองนานเลยนะว่าจะไปเที่ยวกับคุณเขาดีหรือจะมางานเลี้ยงฉลองของเพื่อนรักดี”
“งั้นที่เขาพูดกันก็จริงน่ะสิ ที่ว่าแกไปบ้านคุณธีรัช แล้วแกกับคุณเขาก็อะไร ๆ กันจนคุณอาภาศรีมาเจอเข้าพอดี เลยเป็นลมล้มตึงไปเลยน่ะ” ถามพร้อมมือไม้ทำท่าประกอบไปพร้อม ธาราทิพย์จะขำก็ขำไม่ออก เบ้ปากอย่างชิงชังบุคคลที่สาม เมื่อนึกถึงภาพในวันนั้น ก่อนตอบรับตามตรง
“ใช่ พอยายนั่นเห็นฉันกุมมือบอสหน่อยเดียว ถึงกับเป็นลมล้มตึงไปเลย สำออยชะมัด นี่ขนาดออกกำลังกายเป็นประจำนะ อ้อนบอสล่ะสิไม่ว่า”
เธอมักเรียกธีรัชว่าบอสเสมอและเฌอเองก็ฟังจนชินแล้วด้วย
“นังเชื้อรา” เพื่อนผู้มีฝีปากจัดจ้านประณามแล้วตำหนิต่อทันที “แทนที่จะอยู่ในที่ของแก เข้าไปยุ่มย่ามถึงบ้านใหญ่เขาทำไมยะ ให้เขาแสบ ๆ คัน ๆ เพราะแกอย่างนั้นหรือไงนังนี่ ทำไมแกเป็นคนแบบนี้ ไม่สมกับเป็นเพื่อนของฉันเลยนะธารา”
ธาราทิพย์ตวัดตาค้อนขวับก่อนแวดกลับ “บ้านใหญ่อะไร เขากับยัยอาภาอะไรนั่นยังไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย”
“อ้าวนังธารา ก็คุณธีรัชเขาประกาศแล้วนี่ว่าจะจัดงานแต่งงานแบบอลังการร้อยล้านที่โรงแรมในเครือของคุณธีรัชกลางเดือนหน้านี้น่ะ” คนพูดว่าเสียงอ่อนอกอ่อนใจในความดื้อดึงของเพื่อนรัก
คนดื้อดึงยิ้มมุมปาก ที่ดูยังไงก็รู้ว่าในหัวตอนนี้คงเต็มไปด้วยความคิดร้าย ๆ แน่นอน ตอบกลับอย่างโนสนโนแคร์ “ฉันรู้แล้ว”
“หวังว่าแกจะไม่ใส่ชุดดำ หิ้วพวงหรีด หรือทำอะไร ๆ ร้าย ๆ โหล ๆ ทำนองนั้นที่งานแต่งของเขาหรอกนะยะ” เฌอถามอย่างไม่ไว้ใจ
“โอ๊ย ฉันไม่ได้ร้ายขนาดนั้นนะเฌอ”
“แกไม่ได้ร้ายขนาดนั้นหรอกฉันรู้...แต่ร้ายกว่านั้นต่างหาก” เฌอว่าเสียงแทบเป็นกระซิบในประโยคหลัง
“น่าเบื่อจริง ๆ เลยมีแต่คนจ้องจับผิด แม้แต่แกนะเฌอ แกก็ไม่เว้นเลย คอยดูนะฉันจะหลบไปนอนอาบแดดแบบไม่ต้องให้ใครตามตัวเจอเลยสักเดือนนึง สักปีเลยก็แล้วกัน แกไม่ต้องตามหาฉันล่ะ เอาแต่ต่อว่าฉันอยู่ได้”
ธาราทิพย์บ่นน้อยใจที่ถูกเพื่อนว่าว่าตนเองนั้นร้ายกาจ
“โอ๋ ๆ เพื่อนแซวเล่นค่ะ ขอโทษนะคะ แล้วนี่จะดื่มอะไรไหมล่ะ เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้”
“เอา…ขวดนั้นมารองท้องก่อนแล้วกัน” เธอชี้ไปยังขวดที่ดีกรีไม่น่าจะเป็นการอุ่นเครื่องรองท้องได้เลย เฌอพยักหน้าลุกไปหยิบเครื่องดื่มที่เธอออกปาก นำมาบริการให้ในทันที
“แหม ๆ เห็นนังธารามันฟู่ฟ่าเข้าหน่อยก็ทำเป็นเอาใจมัน อีพวกกระจอก”
“รู้อะไรมาหรือ ไหนเล่าสิ”
สายตาของอรนุช ว่าที่เจ้าสาวแสร้งทำทีเป็นว่าเหนื่อยหน่ายใจที่จะกล่าวถึง ก่อนมองจิกไปยังสหายคนใหม่ที่ยอมรองมือรองเท้าตนทุกอย่าง แล้วยังเป็นกระบอกเสียงนินทาคนได้เป็นอย่างดี และอรนุชก็กรอกข้อมูลใส่สั่งให้เล่าอย่างที่ตนต้องการ
“ไม่ได้รู้อะไรมากหรอกน่า ก็แค่…” อีกฝ่ายจีบปากพูด จิกตามองไปยังธาราทิพย์จากอีกขอบสระก่อนเปิดปากเล่า “รู้แค่ว่านังธาราตอนนี้ชุบทองทั้งตัว แถมยังฝังเพชรตามซอกตามหลืบเอาไว้เอาใจเสี่ยกระเป๋าหนัก ๆ ให้รักให้หลงมันน่ะสิ”
“อะไรนะ นังธาราเนี่ยนะมีเสี่ยเลี้ยง”
“ประมาณนั้นแหละ”
“ถึงว่า ซันถึงได้ทิ้ง”
“ไม่เกี่ยวย่ะ ซันเขาทิ้งมันก่อนหน้านี้แล้ว” เสียงบอกออกมาจากว่าที่เจ้าสาวที่กำลังจะเข้าพิธีสมรสในเดือนหน้านี้
“อ๋อ อย่างนั้นหรือ แล้วไงต่อ”
“ได้ยินว่าตอนนี้มันขายรถหรูที่เสี่ยหามาให้ด้วยน่ะสิ”
“จริงดิ”
“ข่าวจากปากฉัน ไม่มีมั่วย่ะ”
แล้วเรื่องเล่าของธาราทิพย์ก็ไหลออกจากปากคนพูดยืดยาวต่อจากนั้น ที่ล้วนแล้วแต่ใส่มีตีไข่เพิ่มแล้วยังเพิ่มท็อปปิ้งอื่น ๆ เข้าไปอีก ล้วนแล้วแต่ให้ดูน่าฟังแล้วยังรู้สึกสะใจแก่คนเล่ามากยิ่งขึ้นด้วย พักเดียวคนฟังก็เริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย แล้วอาศัยจังหวะลอบถามเรื่องชายหนุ่มญาติผู้พี่ของอรนุชแทน
“พี่ชายของคุณเพื่อนจะมางานแต่งไหมจ๊ะ”
“พี่ชายลูกครึ่งของฉันน่ะหรือ มาสิ ทำไมจะไม่มา แกเตรียมฟิตร่างรอกันได้เลย เจ้าตัวบอกอย่างภูมิใจ วิลลานี่ก็ของพี่ชายฉัน ไม่อยากนั้นจะจัดงานแบบนี้ได้หรือ เขาซัพพอร์ตให้ฉันทั้งนั้นแหละ
"ดีเนอะมีพี่ชายลูกครึ่งหล่อ ๆ แบบนี้"
"ฉันไม่อยากได้พี่ชายแบบนี้หรอก อยากได้เป็นพี่ชายบนเตียงมากกว่า"
เสียงหัวเราะคิกคักสนุกสนานเมื่อได้พูดจาหวาดเสียวไปถึงพี่ชายของคนจัดงานดังอยู่แบบนั้น แล้วเลยกลายเป็นหัวข้อสนทนาที่ยืดยาวทั้งคืน
- ผู้เขียน
