สตีฟทำท่าขย้อนจะอาเจียนเมื่อลองกินอาหารเช้าที่มีติดเศษจานของร็อกอยู่เล็กน้อย อาหารที่ธาราทิพย์ทำ ก่อนจะบ่นลั่นบ้าน
“อร่อยตรงไหนเนี่ย อันนี้แม่งเค็ม ส่วนอันนี้เผ็ดจัดเลย ส่วนโน่น โน่นอันนั้นเอาไปไกล ๆ หน่อยกูกลัวแล้ว” สตีฟผลักจานที่ร็อกกินจนเกือบหมดให้พ้นตัวแล้วรีบลุกไปบ้วนปาก ยกมือลูบน้ำที่เลอะขอบปากไปพลางสายตาก็ฉายความเจ้าเล่ห์ไปพลาง ปรากฏรอยยิ้มอย่างคนเต็มไปด้วยแผนการไปยังสองคนที่เดินพ้นจากอีกซีกของบ้านตรงไปยังประตูทางออกโน่นแล้ว
“อย่าพาเชลยหนีนะโว้ยร็อก”
ร็อกโบกมือไม่ตอบแล้วเดินเคียงข้างเธอลงไปยังรถออฟโรดที่จอดรออยู่ข้างบ้าน เขาเปิดประตูให้เธอแล้วก็กลับไปยังที่นั่งของเขา บอกขณะสตาร์ทเครื่องรถยนต์
“เห็นคุณว่าไม่มีของใช้ ผมซื้อมาให้บางส่วนแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าจะใช้ได้หรือเปล่า”
ธาราทิพย์เม้มปากน้อย ๆ เธอเห็นของที่เขาซื้อมาแล้วล่ะ อัดจนถุงขาดมาเลย แล้วก็พยักหน้าบอกว่าใช้ได้ทั้งหมดนั่
