"อาบน้ำแล้วก็ลงมาทานข้าวนะลูก เดี๋ยวพ่อก็คงกลับแล้ว"
"ค่ะ"
"เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น"
"รถติดน่ะสิคะ อยากหาหอพักใกล้มหาวิทยาลัยจังเลยค่ะแม่"
"พ่อไม่ยอมหรอก"
"รู้ค่ะว่าพ่อคงไม่ยอมแม่ลองคุยให้หน่อยนะคะ" จะใช้เวลา 2-3 ชั่วโมงในการเดินทางกลับบ้านแบบนี้ทุกวันมันก็แย่ กว่าจะเรียนจบอีกตั้งหลายปี เหนื่อยกับการเรียนการเดินทางยังไม่พอเหนื่อยกับเพื่อนร่วมห้องด้วยสุดจะทนแล้ว
ออมสินขึ้นห้องไม่นานแม่บ้านก็ไปตามลงมาทานข้าวเพราะพ่อของเธอกลับมาถึงแล้ว
"การเรียนเป็นยังไงบ้าง วันนี้เรียนวันแรกใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ"
และพ่อของเธอก็ถามอะไรอีกหลายอย่าง ออมสินตอบทุกอย่างเพราะเธอเตรียมคำตอบมาแล้ว ทุกอย่างที่เธอตอบพ่อมีแต่เรื่องดีๆ ซึ่งขัดกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ มาก
หลังทานข้าวเสร็จเธอก็กลับขึ้นมาบนห้อง พอทิ้งตัวนอนลงบนเตียงก็หลับยาวจนถึงเช้าเลย
ต้องไปเรียนอีกแล้วเหรอเนี่ย นี่แค่เข้าเรียนวันที่สองเองนะยังรู้สึ
