ฝ่ายถังเหวินจ้าน รู้ว่าสถานการณ์ไม่ปลอดภัย เขาต้องรีบถอยจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
“อาชูเป็นของข้า เมื่อเป็นของข้า ผู้ใดก็อย่ายื่นมือมาข้องเกี่ยว”
แม้ถังเหวินจ้านจะกล่าวเช่นนั้น แต่ไป๋เฉินฉีเป็นมือปราบ เขารู้จักการหลบหนีเป็นที่สุด อีกอย่างนอกจากคนของเขาที่นี่ ยังมีหทารที่ติดตามมาด้านหลัง รวมถึงตอนนี้เขาสั่งให้ส่งสัญญาณแจ้งกองทัพและมือสังหารของรัชทายาทให้ทราบว่า องค์ชายตัวประกันยังไม่ข้ามเขตแดนไป
“อาชูเยี่ยงนั้นหรือ โถ องค์ชายตัวประกัน ท่านจะถูกนางหลอกใช้ไปถึงไหน สตรีผู้นี้แซ่หยวน บิดานางต้องโทษข้อหาเป็นกบฏ ศีรษะถูกตัดเสียบประจาน เช่นนี้เป็นท่านหรือนางกันแน่ ที่ทางการแคว้นต้าฝูต้องการตัวมากที่สุด”
สีหน้าถังเหวินจ้านสงบ เขาไม่ล่วงรู้เรื่องนี้มาก่อนจริงๆ หรือ ฝ่ายหยวนรุ่ยฟงนางไม่ได้ปริปากเอ่ยคำใด ราวกับกำลังตกอยู่ในช่วงเวลาที่บีบคั้นหัวใจ นางมีความผิด หลอกลวงอีกฝ่าย และดูเหมือนว่าได้ทำในส
