บทที่ 30 อุบัติเหตุที่จงใจ
“คุณไค ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ” หญิงสาวเอาแต่ร้องไห้อยู่กับอกของสามี ความกลัวความอัดอั้นที่สะสมก่อนหน้านี้พรั่งพรูออกมาเป็นน้ำตากลางถนน
“ไม่เป็นไร ผมมาช่วยแล้ว ไม่ต้องร้องนะที่รัก” ไคปลอบภรรยาแล้วพาเธอเข้าไปนั่งในรถเพื่อหลบสายตาอยากรู้อยากเห็นของชาวบ้าน ปล่อยให้ธนาลงไปทำหน้าที่เจรจาเรื่องอุบัติเหตุ เขาไม่พูดไม่ถามอะไรสักคำเดียว ปล่อยให้เธอร้องไห้จนกว่าจะพอใจอยู่กับอก กอดปลอบประโลมอย่างอ่อนโยน ไม่ใช่ไม่อยากรู้ แต่ไม่อยากบีบคั้นเธอที่กำลังตื่นตระหนก ถ้าไม่ใช่เพราะความช่างจำช่างสังเกตของธนา ถ้าเขาไม่เจอเธอด้วยความบังเอิญ มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ
“คุณไคขา” เสียงสะอื้นไห้เรียกชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี “ครีมขอโทษค่ะ ครีมเสียใจ..” คำพูดฟังแทบไม่ได้ศัพท์หลุดจากปากของเธอ
เขาคิดว่าเขาพอจะเข้าใจสิ่งที่เธอทำอยู่ เพราะบังเอิญว่าวันนั้นเขาอยู่ที่โรงพยาบาลด้วย ถ้าไม่ได้อยู่ก
