บทที่ 27 อยากกินกับข้าวฝีมือภรรยา
“อะไรอีกล่ะครับแม่” วรวุธเดินตามมารดาเข้ามาในบ้านญาติหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ เขาถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อได้ยินคำพูดไร้เหตุผลของมารดา “ผมขอโทษแทนแม่ด้วยนะครับพี่น้อย” เขากล่าวอย่างรู้สึกผิดกับคนรับใช้
“จะไปขอโทษมันทำไม มันก็แค่คนรับใช้เท่านั้น”
“แล้วเขาเป็นคนรับใช้ของแม่หรือเปล่าล่ะ แม่มีสิทธิ์อะไรไปเรียกจิกหัวพี่น้อยเขาแบบนั้น” ลูกชายเอ็ดมารดาเจ้าอารมณ์ “ถ้าผมรู้ว่ามาแล้วเป็นแบบนี้ผมไม่มาด้วยหรอก ไหนบอกว่าจะแวะมาคุยเรื่องทำบุญให้คุณน้ามิโกะแค่นั้นไง”
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ คุณท่าน คุณผู้ชาย แล้วก็คุณผู้หญิงไปทำบุญให้คุณมิโกะตั้งแต่ก่อนที่คุณท่านจะกลับไปที่ญี่ปุ่นอีกค่ะ ว่าไปแล้ววันครบรอบวันตายของคุณมิโกะตั้งแต่เดือนที่แล้วนะคะ ทำไมถึงเพิ่งมานึกได้เดือนนี้ล่ะ” เจตนาอื่นแอบแฝงล่ะสิ แต่ไม่รู้จะเอาอะไรมาอ้าง ก็เลยเอาเรื่องนี้มาอ้าง น่าเกลี
