บทที่ 21 ว่านอนสอนง่าย
“ไร้สาระไปใหญ่แล้วไอ้สมบัติ เด็กดีอย่างเจ้าครีมน่ะเหรอจะทิ้งพ่อ ข้าไม่เชื่อเด็ดขาด ส่วนเอ็ง” ป้าข้างห้องชี้หน้าไอ้ขี้เมาที่ใฝ่สูงเกินตัว “ข้าแก่ขนาดนี้ข้าก็ไม่เอาเหมือนกันแหละวะ วัน ๆ เอาแต่เมาหัวราน้ำ ทำงานมาได้เท่าไหร่ก็ไม่เหลือ แม้แต่ข้าวยังต้องเซ็นเขากิน อย่าไปฟังมันเลยคุณ เสียดายหู”
“ครับป้า แล้วป้าพอจะรู้ไหมว่าครีมเขาไปอยู่ที่ไหน”
“ป้าได้ยินลุงเขาบอกว่าครีมมันไปอยู่บ้านคนรู้จักนะ เห็นว่าพ่อเขายอมผ่าตัดแล้ว ผ่าตัดเสร็จก็จะไปพักฟื้นที่บ้านคนรู้จักนี่แหละ ป้าว่าเจ้าครีมมันก็ทำถูกแล้ว ที่นี่ไม่เหมาะกับคนป่วยหรอก”
“ถ้าอย่างนั้นป้าพอจะมีเบอร์ติดต่อถึงครีมไหมครับ” คิดแล้วก็น่าโมโหนัก ไม่น่าทำโทรศัพท์หล่นหายเลย ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่วุ่นวายขนาดนี้ “คือผมทำโทรศัพท์หายน่ะครับ ก็เลยติดต่อครีมเขาไม่ได้” เห็นป้าทำหน้าสงสัยจึงอธิบายเพิ่มไปอีกนิด
“อ๋อ งั้นรอป้าเดี๋ยวนะ
