ผู้ชายคนนั้นนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ที่ด้านหลังเป็นระเบียงยื่นออกไปด้านนอก ด้านบนมีระแนงทำจากไม้สีน้ำตาลที่มีเถาของไม้ประดับเลื้อยพันตลอดแนว มันสวยตรึงสายตาของหล่อนมากเลยทีเดียว
หญิงสาวมัวแต่ชื่นชมความสวยงามของไม้ประดับด้านบนศีรษะของเขาอยู่ ทำให้ไม่เห็นสายตาดุดันของผู้ชายที่เพิ่งเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์
“ใจคอจะยืนค้ำหัวเจ้าของบ้านอยู่แบบนี้หรือไงครับ”
น้ำเสียงที่ได้ยินว่ากระด้างแล้ว แต่สายตาของผู้ชายหน้าเหมือนโจรตรงหน้ากระด้างกว่าอีก
เดือนกันยาตัวสั่น แทบเป็นลมล้มพับลงตรงหน้าของเขาเมื่อได้ประสานสายตากันจังๆ ดวงตาของเขาเป็นสีดำสนิทและคมกริบราวกับใบมีดโกน มันตรึงให้หล่อนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ หญิงสาวเม้มปากแน่นเพื่อซ่อนความสั่นเทาเอาไว้
“นั่งลงสิครับ ยืนสั่นอยู่ได้”
“คุณ...เอ่อ นายดำ อย่าเสียงดังนักสิคะ” ป้าลำเจียกสงสารเดือนกันยาจับใจ
แม็กซิมัสเบือนสายตาจากร่างของเดื
