แม้จะอยู่ภายในบริเวณไร่ของพ่อเลี้ยงกฤตย์แล้ว แต่บรรยากาศก็ยังดูน่ากลัว สองข้างทางเงียบสงัดไร้ผู้คน และชาครียาก็ไม่บ้าจี้ทำตามคำท้าของพ่อเลี้ยงกฤตย์ หญิงสาวหันไปขึงตาเขียวปั้ด พร้อมกับตวาดใส่อีกฝ่าย
“จะบ้าหรือยังไง ไร่ของคุณเงียบยังกับป่าช้า วังเวงยังกับไร่ร้างไม่ปาน ใครจะกล้าลงไปเดินท่อมๆ ให้ผีหลอกล่ะ”
“อีโธ่...นึกว่าจะแน่”
พ่อเลี้ยงกฤตย์เยาะหยัน ก่อนจะกระชากรถออกอย่างรวดเร็วห่างไกลจากคำว่านุ่มนวลจนชาครียาอดหันมาเอ่ยแขวะไม่ได้
“ขับรถให้มันนุ่มนวลกว่านี้ไม่เป็นหรือยังไงกัน”
พ่อเลี้ยงฤกตย์ยักไหล่ยียวนเอ่ยตอบกวนโทสะคนถาม “ก็คนบ้านป่าเมืองเถื่อน จะให้ขับรถนุ่มนวลเหมือนคนในเมืองกรุงได้ยังไงล่ะครับ”
“ฉันเกลียดคุณ ขยะแขยงคุณ”
ชาครียาเค้นเสียงด่าลอดไรฟัน และพ่อเลี้ยงกฤตย์ก็หัวเราะร่วนกับประโยคที่ได้ยิน
“โอ้...ช่างเป็นคำพูดที่ทำให้ผมรู้สึกดีมากเลยยาหยี เพราะถ้าหากคุณบอกว่าคุณรักผม คง
