“สำหรับคนดื้ออย่างคุณต้องเจอแบบนี้ถึงจะเลิกดื้อสักที”
ป๊าบ!!!
ฝ่ามือใหญ่ยังคงซัดลงไปบนสะโพกผายมนอีกครั้ง และชาครียาก็พรุสวาทเสียงดังไม่ได้หยุดเช่นเดียวกัน
“ไอ้บ้า ไอ้บ้านนอก คนใจร้าย คนใจดำ ดีแต่รังแกผู้หญิง”
“จะขอโทษผมไหมครีม”
“ไม่! ตีให้ตายฉันก็ไม่ขอโทษ”
แม้เจ็บจนน้ำตาเล็ด แต่ชาครียาก็ไม่ปริปากขอโทษแม้แต่คำเดียว
“ทำไมไม่ขอโทษ อยากโดนตีจนก้นช้ำหรือยังไงครีม” ขณะเอ่ยถาม พ่อเลี้ยงยกมือขึ้นสูงเตรียมจะฟาดลงมาอีกครั้ง
“ก็บอกแล้วยังไงว่าต่อให้ตีให้ตายก็ไม่ขอโทษ ไม่ได้ยินหรือยังไงไอ้บ้านนอก!”
ชาครียาตวาดทั้งน้ำตา ถ้าหากพ่อเลี้ยงกฤตย์เป็นคนดื้อหัวชนฝา ชาครียาก็ยังดื้อเหนือกว่าพ่อเลี้ยงหลายสิบเท่า ต่อให้เจ็บมากแค่ไหน หญิงสาวก็ไม่ร้องขอความปราณีเด็ดขาด
และหยาดน้ำตาอุ่นที่หยดลงโดนต้นขาของพ่อเลี้ยงกฤตย์ เป็นตัวสั่งให้พ่อเลี้ยงต้องชะงักมือ หยุดตีชาครียาในที่สุด
“คุณจะไม่ขอโทษผมเลย
