พ่ายรักยายตัวแสบ

บทที่1

วันเปิดเทอม

เซย่าแต่งตัวด้วยชุดมหาลัย โดยมีเสื้อนักศึกษาพอดีตัว กระโปรงที่เธอใส่จะเป็นกระโปรงสั้นทรงเอหรือเข่าขึ้นมานิดหน่อย เซญ่ายืนมองกระจกสำรวจตัวเองเมื่อเห็นว่าเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินออกไปจากห้องนอนทันที เซย่าเลือกที่จะสวมรองเท้าผ้าใบเธอสวมเสร็จก็เปิดประตูออกไปยังที่ลานจอดรถ

เมื่อเธอเดินมาถึงที่รถคันโปรดจอดอยู่ เชลซีที่เดินเข้ามาหาเจ้านายของตนเมื่อเห็นว่าเจ้านายตนนั้นมุ่งหน้าตรงไปยังรถกันโปรดก็เลยถามขึ้น

คุณหนูจะขับรถไปเองเหรอครับ!! "ใช่ค่ะ"เซย่าตอบกลับลูกน้องคนสนิททันที แต่ผมว่าให้ผมขับรถไปส่งคุณหนูเองดีกว่านะครับ เพื่อความปลอดภัยด้วยครับ

ไม่ค่ะหนูจะขับรถไปเอง หนูไม่อยากให้คนที่นี่รู้ว่าหนูเป็นใครมาจากไหนพี่เชลซีเข้าใจใช่ไหมคะ ถ้างั้นแล้วมันก็ไม่ต่างกับที่อยู่ที่อิตาลีหรอกค่ะ เซญ่าบอกความตั้งใจให้กับลูกน้องคนสนิทฟัง

จากนั้นเธอก็เข้าไปนั่งหลังพวงมาลัยทันทีโดยมีเชลซีคอยยืนเปิดประตูอยู่ให้ เชลซียืนมองรถสปอร์ตหรูถูกขับออกไปด้วยฝีมือของเจ้านาย เขารู้สึกเป็นหวงแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้ด้วยความที่เธอไม่ชอบพูดซ้ำหรือพูดมาก ตัวเขารู้จักนิสัยของเซย่าดี เพราะเขาถูกฝึกมาให้ดูแลเจ้านายตั้งแต่เธอได้ 10 ขวบ

ด้วยตอนนี้เป็นเวลายังเช้าอยู่คนท้องถนนจึงยังมีรถไม่มากนัก ทำให้เซย่าใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ก็มาถึงที่มหาวิทยาลัยเธอขับรถไปตามป้ายเพื่อไปยังคณะบริหารที่เธอโรงเรียนไว้ ไม่นานรถสปอร์ตหรูก็วิ่งเข้ามายังบริเวณคณะบริหาร เธอขับไปจอดที่โรงจอดรถข้างๆคณะที่ทำไว้ให้นักศึกษาจอด เซย่าจอดรถเสร็จเธอก็เปิดประตูลงมาจากรถทันที เมื่อหญิงสาวได้เผยโฉมเหล่านักศึกษาในละแวกนั้นที่มีการประปรายได้เห็น ก็เกิดเสียงซุบซิบฮือฮาดังสนั่นทั่ว เพราะความสวยที่มีออร่าของเซย่าไม่ยากที่จะเป็นจุดสนใจของเรานักศึกษา แต่ก็ไม่ได้ทำให้เซย่านั้นรู้สึกเขินแต่อย่างใดใบหน้าเรียบนิ่งน่าจะเดินไปยังคณะของตน แต่โดยที่เธอเคยชินที่อยู่ที่อิตาลีเลยไม่ทันได้มองดูตอนข้ามถนน

ปื๊ดดดดด ทันใดนั้นเสียงแตรรถบีบลากยาว ด้วยความเร็วมือปริศนาเอื้อมมาจับเอวบางแล้วดึงเข้ามาหาร่างสูงใหญ่กำยำทันที ร่างบางของเซย่าปริวเข้าไปปะทะกับอกเกร่งอย่างง่ายดายทำให้ใบหน้าของเธอเข้าไปซุกตรงคอของชายหนุ่มปริศนา ปากกระจับได้ลูกที่แต่งแต้มด้วยลิปสีพีชแตะลงซอกคอเต็มๆ

"เชี้ยะ"เป็นไงบ้างวะมึง เสียงชายอีก 2 คนน่าจะเป็นเพื่อนกันเอ่ยทัก

"ไม่เป็นไรว่ะ"ใช้ที่โอบเซย่าอยู่ตอบกลับเพื่อนสั้นๆ

เซย่าดันตัวออกจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วทันที เธอถอยออกมายืนห่างพอสมควร

"ขอบคุณนะคะ"หญิงสาวกล่าวขอบคุณตามมารยาทพร้อมมองหน้าคนที่ช่วยเหลือเธอและเพื่อนๆของเขา (อื้อหือหล่อจัง bad boy มากด้วย 00)เธอได้แต่คิดในใจด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่แล้วสายตาก็ดันไปเห็นสีลิปของตัวเองที่ติดตรงคอของชายหนุ่ม เซย่ารีบหยิบทิชชู่เปียกที่อยู่ในกระเป๋าเป้เล็กๆที่เธอสะพายออกมาแล้วยื่นไปหมายจะเช็ดออกให้ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อโดนมือหนาของชายหนุ่มจับข้อมือเธอเอาไว้ก่อน

"จะทำไร"คำถามจากชายตรงหน้าทำให้เซย่ามองดูใบหน้าเรียบนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะบิดข้อมือออกเป็นเชิงให้ใจหนุ่มปล่อยมือที่จับไว้

เพื่อน 2 คนของชายหนุ่มยืนดูเหตุการณ์เงียบๆอยู่ข้างๆอย่างแปลกใจที่เพื่อนตนยื่นมือเข้าช่วยสาวสวยตรงหน้า

"ที่คอมีลิปสติก" น่าจะตอนเมื่อกี้ค่ะ ชายหนุ่มกับหมวดคิ้วงุ่น เพื่อนเขาสองคนได้ยินดังนั้นก็ยังหน้าดู ต่างพยักหน้าว่ามีจริงๆ

อะนี่ค่ะ งั้นก็เช็ดออกเองนะคะ แล้วก็ขอบคุณอีกครั้งค่ะ เมื่อเธอยัดทิชชู่เปียกใส่มือคนตัวสูงเสร็จเธอก็เดินออกไปทันทีปล่อยให้ทั้ง 3 หนุ่มยืนงงกันอยู่ตรงนั้น

"หึหึ"เสียงหัวเราะในลำคอของ มาเวล ทำให้เพื่อนทั้งสองคนต่างมองหน้ากันอย่างสงสัย จากนั้นทั้ง 3 ก็เดินไปยังห้องประชุมของคณะบริหารทันที

เซย่าเดินเข้ามาในห้องเรียนซึ่งตอนนี้ก็มีนักศึกษานั่งประจำที่กันบ้างแล้ว เธอเดินก็ไปเลือกที่นั่งของตัวเองขณะเธอเดินต่างสะกดสายตาทุกคนในห้องได้ไม่ยาก

"นี่เธอ"สาวหมวยหน้าตาน่ารักส่งเสียงเรียกเซย่าที่กำลังเดินหาที่นั่งอยู่

ใบหน้าเรียบนิ่งคมเข้มแต่ดูน่าหลงใหลพลันขมวดคิ้วงุ่น เซย่าใช้นิ้วชี้เข้าหาตัวเองเพื่อเป็นการบ่งบอกว่าสาวหมวยคนนั้นเรียกตัวเองหรอ

สาวสวยหน้าหมวยพยักหน้าหึๆและตบมือลงที่นั่งข้างๆเธอ เซย่าจึงเดินเข้าไปใกล้และตกลงนั่งลงข้างๆ

สวัสดี เราชื่อกอหญ้านะ สาวสวยหน้าหมวยเอ่ยแนะนำตัวกับเซย่า

อืม!เซย่าหันไปตอบกลับสั้นๆตามสไตล์เธอ

กอหญ้าเมื่อเห็นท่าทางของเซย่าแล้วเธอก็อดที่จะถามไม่ได้ด้วยความที่เธอชอบคิดมาก

เซย่าเธอไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราเหรอ?

เซย่าหันมองหน้ากอหญ้าหัวคิ้วขมวดกันอีกครั้ง

"เปล่า" แค่เราพูดไม่เก่งนะ แสดงออกไม่เก่งด้วย เธอตอบเพื่อนใหม่คนแรกออกไปด้วยเหตุนี้บวกกับใบหน้าเรียบนิ่งเฉี่ยวคมของเธอด้วยแล้วทำให้ส่วนใหญ่ไม่กล้าเข้ามาทักหรือจะขอเป็นเพื่อนด้วย

"อ๋อ....อย่างนี้นี่เอง"

"อืม"

hi my friend ทั้งห้องต่าง ต้องหันไปยังหน้าห้องเพื่อมองยังบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่ ที่กำลังเดินหมุนตัวเข้ามาอย่างกับพวกคาบาเร่โชว์

เขาชื่อเมรี่นะเพื่อนๆ เมื่อแนะนำตัวเสร็จ เมรี่ชายหนุ่มหล่อหน้าใส ใจหญิงก็เดินเข้ามานั่งโต๊ะด้านหน้าของกอหญ้าและเซย่า

"พรึ่บ"นี่ๆยายชะนีชื่ออะไรกันน่ะ

ฉันชื่อกอหญ้า ส่วนนี่เธอชื่อเซย่า กอหญ้าแนะนำตัวเองก่อนจะแนะนำเซย่าต่อ

อีสวยแกพูดไม่เก่งสินะ ไม่เป็นไรกูพูดเก่ง^^ เซย่าขมวดคิ้วกับสรรพนามที่เพื่อนใหม่เรียก แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก

ก็มึงสวยไง เราชื่อมึงก็เรียกยาก กูเลยเรียกว่าอีสวยซะเลยง่ายดี เมรี่ที่เห็นเซย่าขมวดคิ้วจึงตอบให้หายสงสัย

และไม่นานนักศึกษาต่างพากันเข้ามาจับจองที่นั่งกันจนแน่นถนัดตา

ขอโทษนะเราขอนั่งด้วยได้ไหม สาวสวยหน้าสวยหวานอีกคนเดินเข้ามาเอ่ยขอเมรี่นั่งด้วย

ได้สิได้สิ แต่มีข้อแม้นะ อิอิ^^

สาวสวยคนนั้นถึงกลับสงสัยขมวดคิ้วงงกับคำพูดของเมรี่

แต่ต้องมาเป็นเพื่อนในกลุ่มพวกเรานะเมรี่หันไปตอบด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์ หญิงสาวยิ้มแหยๆพยักหน้าให้เมรี่แทนคำพูด

งั้นก็ขอต้อนรับสู่กลุ่มสาวสวยจ้า^^

งั้นเอางี้ก่อนอาจารย์จะเข้ามาเรามาแลก line IG เฟซกันก่อนดีกว่าแล้วก็ตั้งกลุ่มเฉพาะพวกเราสี่คนด้วย

4 สาวแอดไลน์ IG เฟซและแลกเบอร์โทรกันเสร็จ อาจารย์ก็เข้ามาพอดี

สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ นักศึกษาทุกท่าน

สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะอาจารย์

อาจารย์ขอแนะนำตัวให้นักศึกษาทุกคนรู้จักนะคะอาจารย์ชื่ออาจารย์เนตรนภาค่ะ

ส่วนผมชื่ออาจารย์เกรียงไกรครับ

เราสองคนเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของบริหารธุรกิจเอกคอมห้องนี้นะคะ เดี๋ยวเรามาทำความรู้จักแนะนำตัวกันหน่อยดีกว่า ขอแนะนำตัวเสร็จแล้วเดี๋ยวอาจารย์จะปล่อยให้นักศึกษาไปเข้าร่วมกิจกรรมกันนะ อะเรามาเริ่มจากแถวแรกฝั่งข้างประตูกันเลยดีกว่าค่ะ

----------

เฮ้อ อาจารย์ปล่อยสักที พวกเราไปหาอะไรใส่ท้องกันก่อนดีกว่าก่อนจะไปเข้าร่วมกิจกรรมตอนบ่าย เมรี่ชวนเพื่อนๆทั้ง 4 ต่างก็เก็บสัมภาระแล้วเดินมุ่งหน้าไปโรงอาหารของมหาวิทยาลัยประจำคณะบริหาร

0 0 ว้าว!!ไม่แปลกใจเลยที่เป็นมหาลัยดังขนาดโรงอาหารก็ยังดูหราขนาดนี้เลย ก่อนหน้าพึมพำ

ก็มันแน่สิยะมหาลัยออกจะดังขนาดนี้ แล้วยังมีของดีอีกเยอะย่ะเมรี่เอ่ยขึ้นมาบอกให้เพื่อนๆฟัง

เราว่าไปต่อแถวซื้อข้าวกันดีกว่านะเดี๋ยวจะช้าเอานักศึกษาเยอะมาก ฉันนางออกความเห็น

อีสวยมึงไปจองโต๊ะเลย จะกินอะไรดื่มน้ำอะไรบอกพวกกูเดี๋ยวพวกกูไปซื้อเอง เมรี่เอ่ยบอกเซย่า

เซย่านั่งจองโต๊ะตามที่เมรี่บอก เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถดูข้ามเวลา

หญิงสาวนั่งดูโทรศัพท์เรื่อยเปื่อยโดยไม่รูเลยว่าเธอเป็นจุดน่าสนใจต่อนักศึกษาชายมากแค่ไหน รวมทั้งยังทำให้นักศึกษาหญิงต่างอิจฉาเซย่า

"แม๊ๆอีสวย" แกนี่ไม่ได้สนใจโลกภายนอกเลยนะยะ อะสปาคาโบของมึง แล้วนี่ก็น้ำชาเขียวน้ำผึ้งมะนาวที่สั่ง เมรี่ยื่นอาหารให้เซย่าทั้งยังพูดกระแซะเพื่อนไปด้วย

"อะไร?"เซย่าถามเมรี่สั้นๆ พร้อมหัวคิ้วขมวดด้วยความสงสัย

แกก็ดูรอบๆสิ ผู้ชายงี้ มองอย่างกับจะจับมึงกินเข้าไปแระ ส่วนผู้หญิงงี้คืออยากตบมึงมากค่ะอีสวย เมรี่จีบปากจีบคอพูดเสียงสองออกมา

"แล้วไงอะ"เซย่าตอบกลับสั้นๆพร้อมยังยักไหลให้เพื่อนว่าเธอนั้นไม่ได้สนใจเลย

"มั่นมากแม่"เมรี่ยกนิ้วโป้งให้

แต่เซย่าสวยจริง กูยอมรับวะ ดาวปีนี้ไม่ต้องหาไหนเลย ช้อนนางเอ่ย

แล้วเหล่าสาวๆก็นั่งคุยกัยไปด้วยทานข้าวกันไปด้วยจะมีแต่เซย่าเท่านั้นที่นั่งทานเงียบๆฟังเพื่อนพูดเพราะความเคยชินกับการไม่มีเพื่อน

อีกด้าน

ในห้องประชุม

ยูชิ:งั้นสรุปตามนี้นะ เมื่อยูชิสรุปการประชุมเสร็จ เหล่ารุ่นน้องปี2และรุ่นพี่ปี4ต่างทยอยกันออกจากห้อง เหลือแต่พวกเขา

ยูชิ:แล้วมึงจะขึ้นว๊ากมั้ย เขาหันไปถามมาเวลที่นั่งหน้านิ่ง

ให้ปี2ขึ้นไปทำหน้าทีดูก่อน หากรับมือไม่ได้ กูขึ้นเอง มาเวลบอกกับเพื่อน

อืองั้นก็ตามนั้น ไคเอ่ย

แต่แม่งปีนี้ น้องปีหนึ่งสวยๆทั้งนั้นเลยวะ อย่างน้องที่มึงช่วยนะไอ้เวล สวยจนตะลึงวะ สวยบาดใจกู ไคเอ่ย

เออวะ สวยจริงกูยอมรับวะ ร็อคเกอร์สำทับมาอีกคน

อะไรของมึงสองคนวะ กูงง ยูชิเอ่ยถามเพื่อน

ก็เมื่อเช้าอะพวกกูสามคนเนี่ยจอดรถเสร็จเห็นน้องคนนึงจะเดินข้ามถนนไปหน้าคณะวะแต่น่าจะลืมดูหรือไม่ก็รีบวะเกือบโดนรถเฉียวสะนี่ ดีนะที่ใอ้เวลมันเร็ว คว้าเธอได้ก่อน ไคเล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าให้ยูชิฟัง

อ่อ...ยูชิพยักหน้าเข้าใจ

ณ ลานกิจกรรม

พวกมึงนั่งตรงไหนดีวะ เมรี่ที่ยืนมองไม่รู้จะนั่งไหนเอ่ยถามเพื่อน

กูว่านั่งแถวกลางๆดีกว่าวะ กอหญ้าเอ่ย

เออ..ไปๆนั่งกัน ช้อนนางเข้าไปนั่งเป็นคนแรก

อีสวยมึงมานั่งตรงนี้เลยมา เดี๋ยวกูนั่งต่อมึง เมรี่จับเซย่ามานั่ง

นักศึกษาทุกคนมานั่งกันให้เรียบร้อยครับ เมื่อเสียงของรุ่นพี่คนนึ่งเอ่ยเรียกรวมนักศึกษาปี1 ต่างคนต่างเข้ามาจับจองที่นั่งกันให้กวัก

ประจำที่แล้วเงียบครับ เสียงของรุ่นพี่ดังขึ้นมาอีกรอบ นักศึกษาต่างพากันเงียบเพื่อรอฟังว่ารุ่นพี่พูดอะไร

พวกพี่เป็นพี่ปี 2 นะครับเดี๋ยวพวกพี่จะแนะนำตัวให้น้องๆรู้จักกัน เราจะมีการเข้ากิจกรรมรับน้องกันทั้งหมด 2 อาทิตย์ครับ ถ้าหากน้องๆเชื่อฟังพวกพี่ พวกพี่ก็จะรับรองกับน้องๆครับว่าจะรับน้องแบบไม่โหดอย่างคณะวิศวะแน่นอน แต่ถ้าหากน้องๆไม่เชื่อฟัง พวกพี่จะให้น้องๆได้เจอกับการรับน้องที่สุดโหดจากรุ่นพี่ปี 3 แน่นอนครับเพราะฉะนั้นก็เลือกเอาเองนะครับว่าจะเอาแบบไหน

เอาล่ะครับเริ่มแนะนำตัวจากตัวพี่คนแรกแล้วกันครับ

พี่ชื่อพี่นายเอ็ดว๊ากปี 2 ครับ พี่ชื่อพี่วินรองแอ๊ดว๊ากครับ พี่เจเจฝ่ายสันทนาครับ พี่แซนดี้ค่ะฝ่ายนันทนาการ

เมื่อรุ่นพี่แนะนำตัวเสร็จ นักศึกษาต่างเริ่มส่งเสียงกันอีกรอบ และรอบนี้รุ่นพี่พยายามจะพูดอะไรก็ไม่เป็นผล นักศึกษาต่างยังส่งเสียงพูดคุยกัน

ไม่นานก็มีรุ่นพี่อีกทีมเดินมาด้านหน้าแทนรุ่นพี่ปี2 แล้วคนที่เดินมา1ในนั้นคือคนที่ช่วยฉันเมื่อเช้านี้ เขาเดินมาหยุดยืนด้านหน้าพร้อมกับเพื่อนเขาที่ฉันก็เคยเจอแต่อีกคนไม่เคยเจอ ด้วยใบหน้าที่นิ่งๆ เย็นชา เขาใช้สายตามองมายังนักศึกษาปี1ที่นักคุยกัน ทำให้เสียงค่อยๆเงียบลงทีละนิด ฉันนั่งมองเขาที่ยืนด้านหน้า และเขาก็กวาดตามองมาพอดีเลยทำให้เราสบตากัน

แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นเขาก็หันไปรับไมค์จากรุ่นพี่ปี2

"เงียบได้ยังครับ"เสียงดังกึกก้องดังขึ้นพร้อมสายตาพิคาด ทำให้นักศึกษาต่างพากันเงียบเสียงลงทันที

"ก้มหน้าลงครับ"ผมยืนมองพวกคุณอยู่นานพวกคุยต่างส่งเสียงคุยกัน