เช้านี้อากาศสดใสต่างจากเจ้าของไร่จอมธรรมที่มีสีหน้าไม่สดใสตามอากาศเลยสักนิด กว่าจะข่มตาหลับได้ต้องวาร์ปเข้าห้องน้ำมากกว่าสองรอบจัดการตัวเองให้เสร็จๆ จะได้ไม่นอนฟุ้งซ่าน
“อรุณสวัสดิ์จ้ะ ตื่นสายจังเลยนะวันนี้”
คุณพราวมุกกำลังกินมื้อเช้ากับม่านไหมสองคนหันหน้ามาทักทายลูกชาย พ่อตัวดีทักกลับเสียงเอื่อยๆ เดินมานั่งลงข้างเด็กในสังกัดนางและแย่งถ้วยโจ๊กไปกินหน้าตาเฉยเอื้อมมือไปตีแทบไม่ทัน “ทำไมไปแย่งถ้วยของน้องอย่างนั้นล่ะสิงห์ นิสัยไม่ดีเลยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า ไหมไปขอถ้วยใหม่จากป้าพิมก็ได้” สะบัดค้อนใส่วงใหญ่ลุกขึ้นเดิมเข้าไปในครัวกลับออกมาพร้อมถ้วยใบใหม่มีกลิ่นหอมหวนของโจ๊กหน้าตาน่ารับประทาน ท่าทางมึนตึงของเด็กทั้งสองทำให้คุณนายเจ้าของบ้านแอบปรายสายตามองอย่างจับผิดมีรอยยิ้มบนมุมปาก แอบวาดหวังในใจให้ทั้งสองคนลงเอยและครองรักกันในไร่จอมธรรมแห่งนี้สืบต่อกระทั่งถึงคราวรุ่นลูกรุ่นหลาน
“เรื่องสั
