“เริ่มจากบันไดลงทางนั้นก่อนก็ดี”
เขาว่าต่อแล้วมองไปยังบันไดลงไปในบึงที่ยังคงสลักลายพญานาคตลอดแนวยาวของราวจับ ปทุมมาเดินไปสำรวจก่อนว่ามีอะไรที่จะต้องทำบ้างก็พบว่าไม่ได้สกปรกมากมายเท่าไร แต่แล้วเมื่อก้าวลงไปเพียงขั้นเดียวก็คล้ายกับเหยียบอยู่บนลำตัวสัตว์ที่มีเกล็ดและมันเคลื่อนไหวได้ ที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นคือเธอลื่นไถลลงไปในน้ำทันทีทันใด
ไม่มีเสียงกรีดร้อง เพราะเธอเป็นคนโวยวายไม่เป็น เมื่อเห็นว่าตัวเองตกลงไปในน้ำก็พยายามตะเกียกตะกาย ช่วงที่จมลงในน้ำปทุมมามองเห็นความสวยงามที่ใต้นั้น ราวกับมีเมืองที่ในน้ำ
แต่เมื่อพาตัวเองลอยขึ้นเหนือน้ำได้แล้วก้มมองลงไปใหม่ เธอไม่เห็นภาพสวยงามนั่นอีกแล้ว จึงลอยตัวเกาะขอบตรงที่ทำราวจับเอาไว้
แล้วถึงได้เห็นภาพราวกับเดจาวู
เหมือนเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน
และกว่าจะได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น ปทุมมารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังรัดรอบลำตัวของเธอคล้ายจะดึง
